بررسی اثر سطح پلوئیدی گل رز بر اندازه دانه گرده

اطلاع در مورد سطح پلوئیدی والدین و نتاج در برنامه های بهنژادی رز بسیار اهمیت دارد. از آنجا که یک رابطه خطی بین زنده مانی دانه گرده و ظرفیت جوانه زنی آن وجود دارد اطلاع از سطح باروری دانه گرده در بهنژادی پایه ها یکی از عوامل مهم در پیشرفت برنامه های بهنژادی است. در ارقام تریپلوئید به علت جفت نشدن کروموزوم ها و ایجاد گامتهای نامتعادل (3، 2 و 1 والنت) باروری کم است. یکی از فواید افزایش سطح پلوئیدی افزایش میزان باروری است از آنجا که افزایش میزان ژنوم عموما با افزایش اندازه سلول همراه است می توان انتظار افزایش اندازه دانه گرده را با افزایش سطح پلوئیدی داشت. هدف از این تحقیق تعیین اندازه دانه گرده برای تخمین درصد سطوح پلوئیدی در دانه های گرده در سه ژنوتیپ تریپلوئید، تتراپلوئید و هگزاپلوئید و بررسی ارتباط سطح پلوئیدی گیاه بخشنده با سطح پلوئیدی دانه گرده بود تا بر اساس آن بتوان در برنامه های بهنژادی والدین با سطوح پلوئیدی مناسب را جهت تلاقی انتخاب کرد. در این آزمایش اندازه دانه های گرده خشک شده با استفاده از میکروسکوپ مجهز به دوربین و نرم افزار Micro mesure تعیین شد. نتایج نشان دادند که تنوع اندازه دانه گرده به طور معنی داری در گیاهان هگزاپلوئید بیشتر از تتراپلوئید و تریپلوئید بود.

کلیدواژه ها:

رز ، دانه گرده ، سطح پلوئیدی