تاثیر تنش خشکی بر برخی ویژگی های رشدی و میزان مالون دی آلدهید دو رقم چمن پوآ

یکی از چالش های اصلی در مدیریت چمن، محدودیت منابع آب آبیاری است. از جمله راهکارهای موجود برای رفع این مشکل، بررسی میزان مقاومت ارقام مختلف به خشکی و توسعه استفاده از آن ها در فضای سبز است. در این پژوهش اثر تنش خشکی بر برخی ویژگیهای رشدی و فیزیولوژیکی دو رقم چمن Poa pratensis (بارون و یوروگراس) مورد بررسی قرار گرفت، بذور چمن ابتدا به مدت 24 ساعت در آب مقطر غوطه ور شده و سپس در گلدان ها کشت شدند و پس از رسیدن به ارتفاع لازم جهت سرزنی، کوتاه شده و پس از استقرار گیاهان تیمارهای تنش (به صورت 40 درصد (تنش شدید)، 70 درصد (تنش ملایم) و 100 درصد (بدون تنش) ظرفیت مزرعه ای) اعمال شد و حدود 3 ماه پس از تیمارهای تنشی صفات مورد نظر اندازه گیری شد. تنش خشکی در هر دو رقم باعث افزایش تعداد برگ بر ساقه و در عین حال کاهش تعداد برگ بر پنجه شد، به طوری که بیشترین تعداد برگ بر پنجه در شرایط بدون تنش مشاهده شد. طول بلندترین برگ بر ساقه و پنجه در رقم بارون تحت تنش شدید کمترین میزان را نشان داد و برای رقم یوروگراس کمترین میزان این صفات در شرایط تنش متوسط و شدید به ترتیب مشاهده شد. در هر دو رقم با شدت یافتن تنش، کمترین میزان وزن خشک برگ بر بوته و سطح برگ قابل مشاهده است. با اعمال تنش خشکی مالون دی آلدئید (MDA) افزایش پیدا کرد، به طوریکه بیشترین میزان در تنش شدید دیده شد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، چمن پوآ ، سطح برگ ، مالون دی آلدئید