تلفیق دو حکایت و ساخت حکایتی واحد شگردی دیگر از شگردهای داستان پردازی مولانا

مولوی در همه آثار برای بیان مفاهیم از حکایت کمک می گیرد. اکثر حکایات مولوی در متون متقدم ریشه دارند، وی هنگام بیان حکایت چندان به منابعش پایبند نیست و کم و پیش در آن ها دخل و تصرف می کند. گاهی این تغییر حکایت ماخذ به اندازه ای زیاد است که بازشناسی روایت منبع دشوار می نماید. در یکی از حکایت ها در دفتر چهارم مثنوی حکایت شیرین شدن میوه تلخ مولانا دو حکایت را با هم تلفیق نموده و یک حکایت مستقل دیگر پرداخته و به عبارتی صحیح تر ساخته است. در این حکایت مولانا با ترکیب کل حکایتی منسوب به ابوسلیمان مغربی با بخش پایانی حکایتی دیگر (که هر دو کتاب صفه الصفوه ابن جوزی آمده داستانی تازه با موضوعات و پیامهایی تازه ارائه نموده است.

کلیدواژه ها:

مولوی مثنوی ، ابن جوزی ، صفه الصفوه ، داستان پردازی مولانا