بررسی معانی آب در شعر حافظ با توجه به حوزه های معناشناسی

آب در نمادشناسی اسطوره های جهان یکی از پراهمیت ترین و مقدس ترین نمادهاست که حضور گسترده ی آن در زندگی انسان، سرچشمه ای برای حضور و جلوه گری بسیار آن در فرهنگ شعری ما شده است. دیوان حافظ سرشار ازترفندها و شگردهای هنری در سطوح مختلف است و غزل های او پر از واژه ها و ترکیبات نوآفرید.صنایع لفظی و معنوی، مضمون های بکر، رمزها و نمادها و ابهام های بی نظیر است. آب در دیوان حافظ یکی از واژه های پربسامد و چند معنا است که در صورت ها و ترکیبا های مختلفی چون آب رو، گلاب، سیلاب، آب عارض، خوناب، آب طربناک و.. بکار رفته است. هم چنین وجود کلمات و ترکیبات مبهم ورمزگونه و انواع ایهام، ما را به کشف معنای پنهان وا می دارد. در این مقاله معاوی واژه ی آب بر پایه ی مشخصه های معنایی و ساختاری ونشانه های زبانی و روابط معنایی میان آن ها با در نظر گرفتن نشانه های غیر زبانی وبافت های موقعیتی مورد بررسی قرار گرفته است. که نتیجه ی حاصل از این بررسی نشان می دهد که واژه ی پربسامد آب در دیوان حافظ، می تواند حامل بار معنایی و مفاهیم متعدد و متفاوتی چون آبرو، اشک، ارزش، واعتبار، طراوات و تازگی عرق، شراب، چشمه و.... باشد.

کلیدواژه ها:

اب ، شعر حافظ ، مشخصه های معنایی ، نشانه های زبانی ، نشانه های غیر زبانی (معانی بافتی)