بررسی تسلیح آرماتورهای ستون با فولاد معمولی و پرمقاومت در عملکرد اتصالات میانی تیر به ستون بتنی

ایران یکی از کشورهای است که در معرض خطر نسبی زلزله بالایی قرار دارد لذا لزوم مقاومت همه اجزای سازه ای در برابر بارهای جانبی امری طبیعی است و اتصالات نیز از این قضیه مستثنی نیستند. سهم اتصالات در تحمل مقاومت در برابر بارهای جانبی و شکل پذیری بسیار زیاد است. یکی از مشکلات اتصالات حجم زیاد آرماتورها در محدوده ناحیه اتصال می باشد که بتن ریزی را با مشکل مواجه می کند و باعث عملکرد نامناسب اتصالات می شود. میلگردهای پر مقاومت با پارامتر کشیدگی مناسب می تواند این مشکل را برطرف کند در این مقاله با استفاده از مدل سازی با نرم افزار المان محدود ABAQUS پارامترهای مقاومت، سختی، میزان جذب انرژی، شکل پذیری و ترک خوردگی در اتصال در حالتهای تسلیح مقطع ستون با فولاد معمولی و پرمقاومت و افزایش ابعاد هندسی ستون مورد بررسی و مقایسه قرارگرفته است افزایش درصد آماتورهای ستون با فولاد معمولی و پرمقاومت تاثیری بر عملکرد اتصال تیر به ستون ندارد. ولی استفاده از فولاد پرمقاومت ظرفیت اتصال را نسبت به اتصال با فولاد معمولی افزایش داده است. ابعاد هندسی ستون تاثیر بسزایی در عملکرد اتصال دارد به طوریکه با افزایش ابعاد ستون، پارامترهای مقاومت نهایی ، سختی و میزان جذب انرژی اتصال افزایش یافته و شکل پذیری روند کاهشی داشته است. به منظور استفاده ی بهینه از فولادهای پر مقاومت در ترکیب با بتن ، می توان با در نظر گرفتن حجم کمتر فولادهای پرمقاومت به جای فولاد معمولی به همان نتیجه و کارایی اتصال با فولاد معمولی دست پیدا کرد

کلیدواژه ها:

اتصال میانی تیربه ستون ، فولاد پرمقاومت ، سختی ، جذب انرژی ، شکل پذیری