بررسی و مقایسه شاخص خسارت نرم شوندگی نهایی برای سازه بلند فولادی با سیستم دوگانه قاب خمشی و مهاربند کمانش تاب با در نظر گیری عدم قطعیت ها

از آنجایی که پیش بینی دقیق رفتار لرزه ای سازه ها به دلیل وجود عدم قطعیت های مربوط به زلزله و مشخصات سازه امکان پذیر نمی باشد و همچنین با توجه به اهمیت بالای سازه های بلندمرتبه، در این پژوهش با استفاده از توسعه تحلیل دینامیکی افزایشی به بررسی شاخص خسارت نرم شوندگی نهایی و تاثیرعدم قطعیت ها بر این شاخص در یک سازه فولادی 30 طبقه پرداخته شده است. لازم به ذکر است که سازه مذکور دارای سیستم دوگانه قاب خمشی و مهاربند کمانش تاب می باشدد. به منظور انجام آنالیزهای دینامیکی افزایشی سپسبا در نظر گرفتن رفتار غیرخطی مصالح و اعضا، با هدف انجام آنالیز های دینامیکی افزایشی، سازه مذکوردر نرم افزار OpenSees مدل سازی گردید. به منظور بررسی تاثیر عدم قطعیت ها، پارامترهای مدول الاستیسیته، مقاومت تسلیم، بار مرده، بار زنده و میرایی در نظر گرفته شده است. قابل ذکر است که در به کارگیری عدم قطعیت ها، با استفاده از مشخصات احتمالاتی آن ها و با استفاده از روش های تولید اعداد تصادفی، مجموعه ای از مقادیر به آن ها نسبت داده شده است. در ادامه تعداد 10 رکورد زلزله با مشخصات متفاوت انتخاب شده و با انجام آنالیز، مقادیر شاخص خسارت نرم شوندگی نهایی محاسبه گردید. با توجه به نتایج بدست آمده، مقدار شاخص خسارت در حالت حدی فروریزش با مقادیر قطعی و با در نظر گرفتن مقادیر عدم قطعیت ها به دست آمد. نتایج نشان می دهد عدم قطعیت های فرض شده برای این سازه، تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی نتایج ندارد.

کلیدواژه ها:

شاخص خسارت نرم شوندگی نهایی ، عدم قطعیت ، سازه بلندمرتبه.