روش های جدید مدیریت منابع در محاسبات ابری

محاسبات ابری به عنوان یک سیستم توزیع شده متشکل از مجموعه هایی از کامپیوترهای مجازی به هم مرتبط که بهعنوان منبع محاسباتی ارائه میشوند، تعریف میشود. این منابع محاسباتی و میزان تخصیص یافتن آنها به کاربر برمبنایتوافقی است که ارائهدهنده سرویس و مشتری با هم انجام می دهند. با توجه به افزایش روز افزون حجم درخواست ها ومشتریان محاسبات ابری و همچنین، بکارگیری صدها هزار ماشین مجازی در محیط ابر، تخصیص وظایف به منابعمحاسباتی ابر به صورت دستی، بسیار دشوار میباشد. در نتیجه، نیاز به یک الگوریتم مناسب برای تخصیص منابع ابر بهوظایف درخواست شده می باشد. استراتژی زمان بندی وظایف یا اختصاص منابع به درخواستها یکی از چالشبرانگیزترین مسائل در ابرها می باشد. دلایل متعددی از جمله ناهمگون بودن و پویایی خصوصیات منابع و درخواست هادر محیط محاسبات ابری موجب شده است که این موضوع به عنوان یک مسئله ی NP- کامل نمود پیدا کند. مدیریت منابع دارای مشکلاتی مانند تأمین منابع، تخصیص آنها و سازگازی است.اما، با حل این مشکلات مزایایی همچونکاهش هزینه، بالا رفتن کیفیت سرویس، بهبود توان عملیاتی و کاهش زمان اجرا بدست می آید. بنابراین، پژوهش هایبسیاری با قصد بهبود زمان بندی وظایف و مدیریت منابع ابر انجام شده است. در این مقاله به بررسی تعدادی از اینپژوهش ها، مزایا و نقاط ضعف آنها، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

محاسبات ابری ، مدیریت منابع ، زمان بندی وظایف ، الگوریتم ژنتیک ، الگوریتم کلونی مورچگان