بررسی روش های کاهش مصرف انرژی در شبکه های حسگر بی سیم

شبکه حسگر بی سیم متشکل از تعداد زیادی گره های حسگر است، که در یک محیط به طور گسترده پخش شده و به جمع آوری اطلاعات از محیط می پردازد. شبکه های حسگر بی سیم عمدتاً در مناطقی که کاربر نمی تواند حضور یابد مورد استفاده قرار می گیرد. هدف اصلی در این شبکه ها نظارت، کنترل شرایط و تغییرات جوی، فیزیکی و یا شیمیایی در محیطی با محدوده معین می باشد. در طول دهه های گذشته، شاهد تکامل شبکه های حسگر بی سیم به واسطه پیشرفت در طراحی سخت افزار، پروتکل های ارتباطی و بهره وری منابع بوده ایم. این شبکه ها دارای مزیت های همچون برپایی سریع در مواقع اضطراری، اجتناب از قرار گرفتن در محیط های خطرناک و غیره می باشند، اما با محدودیت هایی همچون مصرف انرژی، پوشش و ارتباط روبرو می باشند. برای غلبه بر محدودیت پوشش و ارتباط، شبکه های حسگر بی سیم متحرک طراحی شده اند. این شبکه ها یک طبقه بندی خاص از شبکه های حسگر بی سیم می باشند که تحرک نقش کلیدی در شبکه های حسگر بی سیم متحرک بازی می کند. اگرچه تحرک سبب کاهش مشکلات مرتبط با پوشش و ارتباط شده است، اما چالش های زیادی همچنان باقی مانده اند. در این مقاله با هدف مصرف بهینه انرژی موجود در هر یک از گره های شبکه های حسگر بی سیم که منجر به افزایش طول عمر شبکه و دریافت اطلاعات دقیق تر از محیط می شود به بررسی و مقایسه روش های کاهش مصرف انرژی در شبکه های حسگر بی سیم پرداخته است. جهت تحقق این امر گزیده ای از روش های بهینه و بروزتر انتخاب و شبیه سازی شده اند که نتایج عملکرد آنها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

کاهش مصرف انرژی ، مسیریابی ، خوشه بندی ، الگوریتم های تکاملی