روش مکان یابی بدون قطب نما در شبکه های سنسور بی سیم

در شبکه های سنسور بی سیم ، آگاهی گره از موقعیت نسبی اش در سیستم مختصات محلی و جهانی که تحت عنوان مکان یابیشناخته می شود، چالش برانگیز ترین مساله است. بسیاری از تکنیک های اندازه گیری مسافت از اطلاعات دریافتی زیر برایمکان یابی استفاده می کنند: (1) از طریق سیستم های مکان یاب جهان که نیاز به سخت افزار و هزینه های اضافی دارد و درشبکه های سنسور بزرگ مقیاس، غیر عملی و هزینه بر است.(2) از طریق گره های مرجع fixed-point یا لنگر هایی که مکانجهانی شان از قبل معلوم است [1] . این متدها اغلب در شبکه های ایستا استفاده می شوند [2] .تلاش های اخیر روی شبکه هایسیار فرض می کنند که تنها، زیر مجموعه ی کوچکی از گره های متحرک از GPS استفاده می کنند [3] . بیشتر کاربردهانیازمند تحرک شبکه های سنسور در محیط هایی هستند که سیگنال های GPS در دسترس نیست و زیر ساخت های موردنیاز،وجود ندارد. خطاهای محیطی باید رسیدگی شوند، در غیر این صورت به سبب پویایی گره، خطاهای دیگری در مکان یابیرخ می دهد که نتیجه ی خطاهای مکانیکی در ارزیابی جهت و فاصله حرکت است و ممکن است در اندازه گیری ها اتفاقبیفتد و در نتیجه الگوریتم ها را غیر عملی سازند. این نوع خطاها می توانند به علت خطاهای ساخت یا نوسانات محیطی (به طورمثال اصطحکاک سطح) باشند. بنابراین، با افزودن تحرک به شبکه، عدم قطعیت موقعیت و جهت گره افزایش می یابد. در اینمقاله، 2 الگوریتم معرفی می کنیم که بدون نیاز به GPS گره ها را مکان یابی می کنند. در الگوریتم اول (GDL) هر سنسورمجهز به قطب نمای دیجیتالی است و دومین الگوریتم (GCDL)، مکان یابی بدون قطب نما ارائه می دهد.نتایج شبیه سازیحاکی از آن است که الگوریتم های ارائه شده دقت مکان یابی را افزایش داده و در شبکه های بزرگ قابل پیاده سازی است.

کلیدواژه ها:

شبکه سنسور بی سیم ، سیار ، مکان یابی ، GDL ، GCDL