تاثیر 8 هفته تمرین ایروبیک بر بهبود عملکرد شناختی کودکان دارای اختلال یادگیری

اختلال یادگیری از چالش برانگیزترین اختلالات در زمینه روان شناسی و آموزش و پرورش است. یکی از ویژگی های مهم کودکان دارای اختلال یادگیری، اختلال در کارکردهای حافظه است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات ایروبیک در بهبود عملکرد شناختی دانش آموزان مقطع ابتدایی دختر مبتلا به اختلال یادگیری بود. در ابتدا از طریق مصاحبه با کودک و والد، بررسی پیشینه، و اجرای آزمون وکسلر اختلال یادگیری در این افراد تأیید شد. کودکان شرکت کننده هیچ گونه بیماری خاص دیگری نظیر صرع نداشتند. جامعه آماری در این پژوهش 45 نفر از دانش آموزان دختر 8 ساله مبتلا به اختلال یادگیری شهرستان سرایان در سال تحصیلی 1393 - 1392 بود که 30 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. و به تصادف در دو گروه 15 نفره کنترل و آزمایش قرار گرفتند. به منظور ارزیابی عملکرد شناختی از آزمون وکسلر تجدید نظر شده کودکان استفاده شد. سپس گروه آزمایش به مدت هشت هفته برنامه تمرین درمانی ایروبیک را دریافت کردند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش توصیفی به منظور مقایسه دو گروه، مدل آماری آنالیز واریانس، با کمک spss نسخه نیز به انجام شد. یافته های این تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرینات ایروبیک در بهبود عملکرد شناختی کودکان دارای اختلال یادگیری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تأثیر معناداری داشت ( چهار مرد در متن اصلی مقاله). این در واقع در حرکات ریتمیک، کودک می آموزد در برابر تقاضاهایی که می شنوند و می بینند، چگونه پاسخ دهد. به نظر می رسد تمرینات ایروبیک می تواند دنبال یک روش غیر تهاجمی و غیردارویی تاثیر مثبتی در بهبود عملکرد شناختی کودکان دارای اختلال یادگیری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات ایروبیک ، اختلال یادگیری ، عملکرد شناختی