تأثیر یک دوره تمرین تعادلی ثبات مرکزی بر روی تعادل زنان سالمند

هدف از پژوهش حاضر اندازه گیری تأثیر یک دوره تمرین تعادل و ثبات مرکزی بر روی تعادل زنان سالمند بود. تعداد 20 نفر سالمند (میانگین سن 6/60 ± 68/43 سال، قد 0/07 ± 1/52 متر و وزن 12/19 ± 68/9 کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. تعادل ایستا که با استفاده از آزمون شارپندرومبرگ یک طرف و تعادل پویا است با استفاده از آزمون برخاستن و رفتن (TUG) اندازه گیری شد. گروه تجربی که در برنامه تمرین تعادلی ثبات مرکز را به مدت هشت هفته و سه بار در هفته انجام دادند. برای بررسی داده ها از آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی مقایسه چندگانه ( LSD) استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که میانگین تعادل تست شارپندرومبرگ با چشم باز و بسته در مقایسه پیش آزمون و پس آزمون در گروه تمرینات ثبات مرکزی به طور معنی داری افزایش یافت ( 0/05>p) در خصوص تست برخاستن و رفتن نتایج کاهش معنی داری را در رکورد تست درگروه تمرینات ثبات مرکزی نشان داد ( 0/05>p) . با توجه به یافته های این تحقیق می توان چنین جمع بندی نمود که به طور کلی تمرینات تعادلی ثبات مرکزی می توانند تعادل ایستا و پویا را در سالمندان بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

تعتدل ایستا ، تعادل پویا ، ثبات مرکزی ، زنان سالمند