اثر دستورالعمل توجهی درونی و بیرونی بر یادگیری حفظ تعادل ایستا در افراد کم شنوا

یکی از مشکلات افراد کم شنوا اختلال تعادل و به ویژه تعادل ایستا است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات دستورالعمل های توجهی درونی و بیرونی به تعادل ایستا و افراد کم شنوا است.بدین منظور 17 دانش آموز دختر کم شنوایی 14 - 11 سال از مدارس دولتی شهر مشهد انتخاب، و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و نمرات پیش آزمون (بدون دستورالعمل)، به صورت تصادفی به دو گروه توجه درونی (توجه به پاها) با توجه بیرونی (و توجه به علامت) تقسیم شدند شرکت کنندگان حرکت تعادلی لک لک را در سه جلسه و هر جلسه 10 کوشش تمرین کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، در آزمون یادداری (همانند پیش آزمون) و دو ساعت بعد در آزمون انتقال شرکت کردند نتایج آزمون های تی وابسته و ویلکاکسون نشان داد که هر دو گروه دستورالعمل در آزمون یادداری عملکرد خوبی داشته ولی این پیشرفت در گروه دستورالعمل درونی بیشتر می باشد، بنابراین پیشنهاد می گردد هنگام آموزش مهارت های تعادلی ایستا در افراد کم شنوا، از دستورالعمل توجهی درونی (تمرکز بر حرکت) به جای دستورالعمل توجهی بیرونی (و تمرکز بر اثر حرکت)، استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

دستورالعمل توجهی درونی و بیرونی ، تعادل ایستا ، کم شنوا