مقایسه ثبات عضلات مرکزی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو با زنان سالم

هدف از این تحقیق مقایسه ثبات مرکزی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو با زنان سالم بود. 30 نفر زن در دو گروه (15 نفر زن مبتلا به استئوآرتریت زانو در گروه نمونه و 15 زن سالم در گروه کنترل) قرار گرفتند. برای برآورد قدرت عضلات دورکننده و چرخاننده خارجی ران از دینامومتر دستی و برای ارزیابی استقامت ثبات مرکزی از تست باز کننده تنه، خم کننده تنه، خم کننده جانبی تنه (با کرنومتر) استفاده شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد سن، وزن، قد و اطلاعات مربوط به تست های اندازگیری قدرت و استقامت عضلات مذکور از سه اندام (اندام غالب گروه سالم، اندام درگیر و غیر درگیر زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو) جمع آوری خواهد شد. برای تحلیل داده ها در اندام درگیر و غیر درگیر گروه نمونه، در سطح معناداری 0.05 روش آماری t همبسته و برای تحلیل داده ها در اندام درگیر گروه نمونه و اندام غالب گروه سالم، از روش آماری t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ثبات مرکزی (استقامت عضلات خم کننده تنه، بازکننده تنه، خم کننده جانبی تنه، قدرت نرمالیزه شده عضلات چرخاننده خارجی ران) دو گروه تفاوت معنی داری دارد و در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو ثبات این عضلات کمتر است. با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد، ضعف ثبات عضلات مرکزی می تواند به عنوان یکی از پارامترهای بوجود آورنده استئوآرتریت زانو نقش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

استئوآرتریت زانو ، عضلات مرکزی ، زنان