بررسی بهینه سازی کشت قارچ خوراکی ولواریلا بر روی بستری از پسماندهای لیگنوسلولزی کشاورزی

یکی از معضلات زیست محیطی، وجود پسماندهای کشاورزی آلی در محیط می باشد که یکی از بهترین روش ها برای به کارگیری مازاد کشاورزی، کشت قارچ های خوراکی می باشد. قارچ های خوراکی قادرند روی پسماندهای لیگنوسلولزی و کشاورزی ارزان رشد کنند. در این پژوهش از قارچ ولواریلا که از کلکسیون میکروارگانیسم های منطقه ای سازمان پزوهش های علمی صنعتی ایران تهیه شده بود استفاده شد. برای تولید بذر قارچ، از گندم وسبوس گندم استفاده گردید. پس از تهیه اسپان، قارچ فوق روی بستری از ضایعات لیگنوسلولزی با فرمولاسیون مختلف که حاوی چوب بلوط و تفاله چای بود کلاهک ها در دمای 34+3C˚ ظاهر شدند. ضریب رشد این محیط 6/2h بود و بیشترین میزان پروتئین را بر میانگین جذب 2/6267 داشت که به عنوان بهترین محیط کشت برگزیده شد. در محیط حاوی خاک اره بر چوب ذرت به علت مناسب نبودن فرمولاسیون جهت کشت این قارچ، هیچ رشدی مشاهده نشد. اهداف این پژوهش، رفع معضلات مازاد کشاورزی و بررسی محیط های کشت و شرایط محیطی جهت کشت قارچ ولواریلا می باشد. این قارچ کرمادوست که برای اولین بار در ایران بر روی آن تحقیق شده می تواند منبع بسیار غنی از مواد پروتئینی در مقایسه با قارچ هایی مانند قارچ های دکمه ای و سایر قارچ های صدفی باشد که می تواند در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری ایران مانند شهرهای حوزه خلیج فارس پرورش یابد.

کلیدواژه ها:

پسماندهای کشاورزی ، قارچ خوراکی ولواریلا ، لیگنوسلولز ، بذر