نقش بازی در رشد و پرورش خردسالان

بازی عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار، که به صورت فردی یا گروهی انجام شود وموجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک گردد.بدون تردید بازی، یکی از فعالیتهای اساسی کودکاناست. کودکان از طریق بازی، خود و دنیایشان را میشناسند و نسبت به آن آگاهی و تجربه کسب می کنند.بازی به کودکان فرصت می دهد تا افکار و احساساتشانرا بیان کنند، رفتار خود را کنترل کرده و در عین حالزمینه ای فراهم می سازد تا جدیت، تصمیم گیری، حلمسأله، همکاری و ابتکار در کودک افزایش یابد. و از آنجا که رشد در زمینه های مختلف به هم وابسته و درارتباط با یکدیگرند، بازی اساس رشد، پیشرفت ویادگیری است. همان طور که جانوران ضمن بازی کردنبه تمرین غریزه های خاصی چون شکار و پیکارمی پردازند، کودک نیز با بازی کردن توانایی های خود رابه آزمایش می گذارد و غرایز اجتماعی خود را تقویتمی کند. بازی توانایی های کودک را بکار می اندازد وخلاقیت را به همراه می آورد. کودکان ضمن لذت ازبازی، هم چون بزرگسالان به آن نگاه نمی کنند. زیرابازی جزیی از زندگی کودک و از ضروریات مسلم رشداوست که با تولد آغاز می شود.کودک هنگام بازی کردنمی تواند کشف کند چه کسی است و چه توانایی هاییدارد، دنیا چیست و چگونه خود را باید با محیط هماهنگکند. بازی کردن بچه ها راهی است به سوی شکل گیریشخصیتی سالم و مفید. در نتیجه برای این که کودک درآینده، زندگی خوب و بالنده ای داشته باشد فرآیند بازیبسیار ضروری است.

کلیدواژه ها:

بازی.رشد شناختی.کودک