تأثیر نانو امولسیون اسانس دارچین در کاهش پوسیدگی های پس از برداشت میوه توت فرنگی

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 896

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_BIO-4-1_006

تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1395

چکیده مقاله:

کاربرد اسانس ها در کنترل بیمارگرهای گیاهی عموماً به دلیل محلولیت پایین در آب، فشار بخار بالا وناپایداری فیزیکی و شیمیایی با دشواری هایی همراه است. یکی از روش های به حداقل رساندن اینتأثیرات، استفاده از سیستم نانوامولسیون است. افزون بر این ضمن سهولت کاربرد و پایداری باعثافزایش خواص ضد میکروبی نیز می شود. در این تحقیق، پس از تهیه اسانس دارچین (Cinammon zeylanicum)، نانوامولسیون اسانس تهیه و مشخصات فیزیکی و شیمیایی آن مشخص شد. اندازهذره ای نانوامولسیون 3/97±115/33 نانومتر تعیین شد. امولسیون و نانوامولسیون اسانس به همراهقارچ کش تیابندازول در غلظت های مختلف ماده مؤثره برای کنترل قارچ های Rhizopus stolonifer وBotrytis cinerea عامل پوسیدگی میوه توت فرنگی مطالعه شدند. نتایج در محیط کشت جامد PDAنشان داد که امولسیون و نانوامولسیون اسانس دارچین تفاوت معنی داری در فعالیت ضد قارچینداشت و علیه قارچ های B. cinerea و R. stolonifer ب ه ترتیب حداقل غلظت بازدارندگی کامل برابر500 و 1000 میکرولیتر ماده مؤثره در لیتر محیط کشت نشان دادند. نتایج روی میوه نشان داد کهنانوامولسیون اسانس نسبت به امولسیون اسانس، تأثیر بیشتری در کاهش پوسیدگی های قارچی میوهتوت فرنگی دارد. در بالاترین غلظت کاربردی (2 در هزار)، بین تیابندازول با نانو امولسیون اسانسدارچین تفاوت معنی دار در کاهش پوسیدگی رایزوپوسی میوه مشاهده نشد. در کنترل پوسیدگیخاکستری میوه ناشی از B. cinerea ، نانوامولسیون دارچین در غلظت های 2 در هزار و 1 در هزاربه ترتیب با 3/33 و 5/83 درصد پوسیدگی خاکستری میوه، بیشترین تأثیر را در کاهش پوسیدگی داشت. نانوامولسیون اسانس دارچین برای ساخت قارچ کش های طبیعی می تواند توصیه شود.

نویسندگان

حمیدرضا علیزاده

استادیار گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه جیرفت

محسن فرزانه

استادیار گروه کشاورزی، پژوهشکده گیاهان و مواد اولیه دارویی، دانشگاه شهید بهشتی، اوین تهران

ذبیح الله اعظمی

استادیار گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه جیرفت