توسعه ایران در دام توهم ثروت، اهمیت و نخبگی
محل انتشار: نشریه اجتماع و توسعه، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 629
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ETMAG-1-1_005
تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1393
چکیده مقاله:
پس از پایان جنگ جهانی دوم و کودتای 28 مرداد، ایران که به دلیل موقعیت ژئوپلتیک برای آمریکا اهمیت خاصی پیدا کرده بود مورد توجه ویژه این کشور قرار گرفت. در پی آن ارتباطات ایران و آمریکا گسترش یافت. ایران در کمربند امنیتی آمریکا به دور شوروی قرار داشت و لذا امکان نفوذ آ نها و یا وقوع انقلاب کمونیستی در ایران می رفت. لذا آمریکایی ها در جهت منافع خود سعی کردند برای رفع این مشکل راهی بیابند. کشورهای توسعه یافته از جمله آمریکا در کارهایشان بر اساس یک تئوری حرکت می کنند تئوری قالب آن زمان در آمریکا نظریه مراحل رشد روستو بود که می گفت انقلاب های اجتماعی ناشی از فقر است و اگر در کشوری رفاه باشد، انقلاب به وقوع نخواهد پیوست. آمریکایی ها به قصد جلوگیری از انقلاب یا انقلاب کمونیستی در ایران به توسعه ایران اندیشیدند. کارشناسان آمریکایی برنامه توسعه را در ایران پیش بردند و چهارچوب جدید برنامه های توسعه را از برنامه سوم عمرانی قبل از انقلاب پی ریزی کردند. اگرچه آمریکایی ها برنامه ریزی در ایران را عمدتاً با اصول درست و باهدف توسعه ایران، و از سوی دیگر به دلیل حفظ منافع خود پیش بردند، ولی به دلیل عدم مشارکت مردم در این برنامه ها، برنامه توسعه در ایران شکل وارداتی پیدا کرد و هیچ گاه به بدنه اجتماعی ایران پیوند نخورد. به بیان روشن تر آمریکایی ها دو راه برای توسعه ایران در پیش داشتند: 1. توسعه سرمایه محور با تاکید بر سرمایه گذاری و روش های تکنیکی 2. توسعه اندیشه محور و هم هجانبه با تاکید بر جنبه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی
نویسندگان
خسرو نورمحمدی
پژوهشگر توسعه اقتصادی