زمان تعین مبیع در بیع کلی
محل انتشار: فصلنامه فقه و اصول، دوره: 46، شماره: 4
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 877
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FIQH-46-4_001
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1396
چکیده مقاله:
در نظام حقوقی اسلام، عقد بیع در شمار عقود تملیکی قرار دارد، بی آنکه میان معین بودن مبیع و کلی بودن آن تفاوتی وجود داشته باشد. از این رو در زمان تشخص مبیع، در فرضی که مبیع کلی باشد، میان فقیهان اختلاف نظر گسترده ای وجود دارد که آثار مختلف و بعضا متناقضی را به دنبال داشته است. تبیین این مهم و تحلیل آن برای دستیابی به نظریه ای متقن، می تواند از تشتت آرا بکاهد و احکام این عقد پرکاربرد را شفاف تر سازد. قانون مدنی نسبت به این مساله اجمال دارد و همین امر باعث شده است که برخی حقوق دانان، به تبعیت از نظام های حقوقی غرب، بیع را در فرض کلی بودن مبیع، عهدی بدانند و آن را از شمول عقود تملیکی خارج سازند. در این پژوهش نخست تبیین دقیقی از مفهوم کلی و اقسام آن به عمل آمده و با توجه به آن، آرای مختلف فقیهان در ارتباط با زمان تشخص مبیع کلی مورد بررسی قرار گرفته است. براساس یافته های این نوشتار، کلی مشاع با افراز معین می شود و در بیع کلی در معین و کلی در ذمه، اراده جدی بایع که مشتری گزینش و تسلیم مصداق کلی را به وی تفویض نموده است، معیار تشخص مبیع خواهد بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمد باقری
استاد دانشگاه تهران
شکیبا امیرخانی
دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران