سنجش و مقایسه کیفیت پیاده راه در محله های هفت حوض و مقدم شهر تهران

با اختراع خودروی شخصی و تولید روزافزون آن، چهره ی شهرها و نوع زندگی مردم دچار تغییراتیشد. فضای شهری که تا آن زمان بر اساس مقیاس انسانی و با توجه به حرکت کند عابر پیاده و سطحادراک او تعریف می شد، از آن پس با مقیاس خودروها و با توجه به حرکت سریع و سطح ادراک ازدرون آنها طراحی شد. رفته رفته وجود انسان به عنوان کاربر اصلی فضاهای شهری رو به فراموشیگذاشت. تجاوز به حریم پیاده و آمار بالای تصادفات منجر به مرگ عابرین، نتیجه تسلط کامل اتومبیلبر فضای شهری ماست. هدف ما در این تحقیق، بررسی کیفیت و مقایسه پیاده راه ها در دو محلههفت حوض واقع در منطقه 8 و محله مقدم واقع در منطقه 17 شهر تهران و ارائه راهکارهایی برایارتقای سطح کیفی آنها است. روش تحقیقی که در این پژوهش از آن استفاده شده، توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات با استفاده از روش میدانی و پیمایشی به همراه تهیه و تنظیم پرسشنامه است. درتدوین پرسشنامه از ده مؤلفه اصلی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که تقریباً اکثر معیارهای کیفی درمحله هفت حوض در سطحی متوسط و حتی بالاتر از متوسط ارزیابی شده است. در مورد مؤلفه های فرمو کالبد، آسایش و راحتی و تنوع با میانگین های 40/5، 19/8 ، نسبت به معیار مشابه در محله مقدم با میزان 7/2، 10/5، 6/8 تفاوت زیادی بین دو محله مشاهده می شود و میانگین سایر مؤلفه ها نیز در این محله،وضعیت بهتری نسبت به محله ی مقدم دارد که نشان از طراحی مناسب معابر در محله ی پایدار هفت حوضبه شیوهای مطلوب و در مقابل فراموشی انسان پیاده به عنوان بخشی از مؤلفه سازنده ی شهر در محله یمقدم دارد. چندین راهکار از جمله اختصاص دادن زمین به فضای سبز و پارکینگ، مطالعات احداثخط دوچرخه، بهبود وضعیت روگذر و زیرگذرها و تعریض معابر و اصلاح شبکه ی حمل و نقل درونیمنطقه پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، سنجش کیفیت ، قابلیت پیاده روی ، محله ی هفت حوض ، محله مقدم