ارزیابی آسیب پذیری بخش مرکزی کلان شهرهای ایران در برابر بحران زلزله با استفاده از مدل IHWP مطالعه موردی: منطقه 3 شهر اصفهان

یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای جهان با آن دست به گریبانند، سوانح طبیعی است. ضرورتکاهش آسیب پذیری شهرها در برابر سوانح طبیعی از جمله زلزله، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزیکالبدی، شهری و طراحی شهری محسوب می گردد. لذا، اولین گام، شناسایی میزان آسیب پذیری مناطقشهری در برابر زلزله می باشد. از این رو، این پژوهش با هدف شناسایی قطعات آسیب پذیر منطقه 3 شهراصفهان در برابر زلزله و در راستای مدیریت بحران انجام شده است. در این پژوهش 7 شاخص «دسترسیبه مراکز درمانی، درجه محصوریت فضا، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، کاربری زمین، عمر ابنیه وکیفیت ابنیه انتخاب شده و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی معکوس (IHWP) و ترکیبنقشه های مربوط به شاخص های ذکر شده در محیط GIS ، آسیب پذیری منطقه 3 در مقابل زلزله موردبررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که بیش از 55 درصد قطعات منطقه 3 شهراصفهان در برابر زلزله از وضعیت آسیب پذیری زیاد و خیلی زیاد برخوردارند. همچنین از دیگر نتایجپژوهش این است که قطعات با تراکم ساختمانی و جمعیتی کمتر، دارای آسیب پذیری کمتر و قطعاتدارای درجه محصوریت بالا و تراکم های ساختمانی و جمعیتی بالا دارای بیشترین آسیب پذیری بوده اندو در بین نواحی، ناحیه 8 بهترین و ناحیه 9 دارای بدترین وضعیت می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، تحلیل سلسله مراتبی معکوس (IHWP) ، منطقه 3 شهر اصفهان