بررسی یک دهه نتایج مراقبت از عفونت ویروس نقش ایمنی انسان در ایران و لزوم توجه بیشتر به آموزه های دینی

سندرم نقص ایمنی اکتسابی، اولین بار در سال 1981 باگزارش بیماری هایی چون پنومونی پنوموسیستیس کارینی و سارکوم کاپوزی در بین هم جنس بازان مورد توجه قرار گرفت. هدف این مطالعه بررسی روند مراقبت از عفونت ویروس نقص ایمنی در دهه گذشته و ضرورت توجه بیشتر به آموزه های دینی است. مواد و روش ها: این مطالعه یک بررسی توصیفی مقطعی می باشد که بر اساس داده های رسمی منتشر شده از وزارت بهداشت و درمان و همچنین آمار سازمان بهداشت جهانی روند میزان بروز عفونت و نحوه ابتلاء در طی دهه اخیر در ایران بررسی می شود و سپس به آموزه های مختلف دینی مرتبط با راه های انتقال بیماری بر اساس آیات و روایات اشاره می شود. یافته ها: در طی سال های 1380 تا پایان سال 1390 در کشور بطور متوسط سالیانه 29/2 درصد تعداد بیماران ایدزی افزایش و متوسط تعداد مرگ سالیانه 1936 نفر بوده است و در این مدت مهمترین راه های انتقال در کشور ما به ترتیب، تزریق با وسائل مشترک در مصرف کنندگان مواد مخدر 62/5%، رابطه جنسی 21/2% و انتقال از مادر به کودک 3/9% بوده است. این در حالی است که دین اسلام به حکم آیه 32 سوره اسراء با تحریم روابط نامشروع نقش این عامل را در انتشار بیماری های مقاربتی متذکر می شود. همچنین خداوند در سوره اعراف آیه 33 هر نوع فواحش آشکار و پنهانی را حرام و از پیامبر (ص) نیز نقل شده است که هنگامی که زنا (محصن یا محصنه) بین عده ای خاص شیوع پیدا کند، مرگ و میر میان آنها زیاد و بیماری هایی در جامعه آشکار می شود که در میان گذشتگان نبوده اند. شاید بتوان گفت ایدز همان بیماری نوپدیدی است که در گذشته نبوده و اکنون گریبانگیر جامعه بشری گردیده از این رو اگر پایبندی به دین اسلام حکمفرما بود اکنون شاهد بیماری مهلکی تحت عنوان ایدز نبودیم. نتیجه گیری: با توجه به افزایش روند ابتلا به بیماری ایدز توجه بیشتر به آموزه های دینی و التزام عملی به این آموزه ها می تواند در کنترل بیماری ایدز و جلوگیری از گسترش آن تأثیر بسزایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزه های دینی ، ایدز ، سندرم نقص ایمنی اکتسابی ، ویروس نقص ایمنی انسان