الگوی بهره برداری بهینه از میادین نفتی در چارچوب مدل کنترل بهینه- مطالعه موردی یکی از میادین نفتی ایران

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 460

فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IEER-4-13_008

تاریخ نمایه سازی: 26 فروردین 1397

چکیده مقاله:

شوک های نفتی دهه 70 میلادی، یکی از عوامل مهم در افزایش اهمیت بهره برداری بهینه از منابع نفتی به شمار می روند، به طوری که از بعد اقتصادی نظریه هتلینگ (1931) در این سال ها مجددا توسط اقتصاددانان مورد بازبینی فنی روش های بهبود بازیافت نفت (EOR) مورد توجه قرار گرفت. بهره برداری بهینه از دید فنی روش های بهبود بازیافت نفت (EOR) را با توجه به حداکثر نرخ کارا (MER) مدنظر دارد و از دید اقتصادی نیز حداکثر سود تنزیل شده با توجه به شرایط بازار را جستجو می کند. ترکیب جنبه های فنی و اقتصادی فوق می تواند مفهوم الگوی بهره برداری بهینه را شکل دهد. در این مطالعه، موضوع فوق برای یکی از میادین جنوب غرب کشور که گاز طبیعی به صورت فرایند غیرامتزاجی در آن تزریق می شود، بررسی شده است. بدین منظور از مدل کنترل بهینه جهت حداکثرسازی سود تنزیل شده استفاده شده است و در راستای برآورده کردن شرط حداکثر نرخ کارا محدودیت های فنی تولید نیز منظور شده است. نتایج مطالعه فوق نشان داده که اولا هزینه تولید میدان فوق با کاهش ذخایر باقی مانده افزایش می یابد و ثانیا الگوی بهره برداری بهینه به نرخ تنزیل وابسته بوده به طوری که کاهش وابستگی دولت به درآمدهای نفتی منجر به برداشت متوازن تر از میدان و در غیر این صورت به برداشت حداکثری در سال های اولیه و برداشت حداقلی در سال های پایانی عمر میدان منجر خواهد شد. نتایج سناریوهای مختلف نرخ تنزیل هم چنین حاکی از آن بوده که از نرخ تنزیل 10 درصد بالا، تولید بهینه به سه سناریو قیمتی تعریف شده در مطالعه، وابسته نیست.

نویسندگان

وحید قربانی پاشاکلایی

دانشجوی دکتری اقتصاد نفت و گاز دانشگاه علامه طباطبایی

مرتضی خورسندی

عضو هییت علمی گروه اقتصاد انرژی دانشگاه علامه طباطبایی

تیمور محمدی

عضو هییت علمی گروه اقتصاد انرژی دانشگاه علامه طباطبایی

شهلا خالقی

رییس امور تدوین برنامه های بلند مدت، مدیریت برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران