استرس شغلی چگونه منجر به اختلالات اسکلتی-عضلانی می شود؟ (مدل یابی معادله ساختاری)

مقدمه: در محیط های بیمارستانی، عوامل متعددی از قبیل عوامل محیطی و فیزیکی (سروصدا، نور نامناسب)، عوامل انسانی (تعارض با همکاران)، عواملسازمانی (تراکم کاری، شیفت کاری نامناسب و...) به عنوان منابع استرس وجود دارند، که چنانچه شخص قادر به مقابله مؤثر با آنها نباشد، دستخوشعوارض متعدد جسمی، روانی و رفتاری می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی استرس شغلی کارکنان پرستاری و طراحی مدلی به منظور بررسی شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی به دلیل وجود استرس شغلی در پرستاران می باشد. مواد و روش ها: 500 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر همدان در این مطالعه تحلیلی-مقطعی شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل چهار پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاخ، ابعاد استرس شغلی و ویژگی های دموگرافیک و نقشه بدن بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و نرم افزار لیزرل نسخه 8/3 و آزمون های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها:: نتایج حاصل از مدل یابی معادله ساختاری نشان داد که عامل فرسودگی شغلی نقش واسطه ای بین شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس شغلی دارد. به این معنی که در صورت وجود عامل فرسودگی شغلی در کار، ریسک فاکتورهای روانی-اجتماعی حاصل از ابعاد پرسشنامه استرس شغلی در شدت اختلاتت اسکلتی-عضلانی دخیل خواهند بود.نتیجه گیری: با توجه به اررات زیان بار استرس شغلی در پرستاران پیشنهاد می گردد، مسئوتن برای کاهش عوامل استرس زا مانند نیازهای روانی و فیزیکی محیط کار، فقدان حمایت و عدم امنیت شغلی اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

پرسشنامه محتوای شغلی ، فرسودگی شغلی ، اختلاتت اسکلتی-عضلانی ، مدل یابی معادله ساختاری