اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیه پذیری شکمبهای و قابلیت هضم روده ای پروتیین کنجاله منداب

به منظور تعیین اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیهپذیری ماده خشک و پروتیین خام و تعیین نوع پروتیین قابل تجزیه کنجاله منداب فرآیند شده با دزهای صفر، 25 ،50 و 75 کیلوگری (Kilogray (پرتو گامادرشکمبه گاو، آزمایشی با تلفیق روش کیسه های نایلونی و تکنیک الکتروفورز ژل پلی آکریلامید(PAGE-SDS (انجام شد. با استفاده از تکنیک کیسه های نایلونی متحرک قابلیت هضم پروتیین خام در روده تعیین شد. تفاوت معنی دار(05/0‹P (بین فراسنجه های مختلف تجزیه پذیری وتجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتیین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده مشخص شد. تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتیین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای 25،50 ،75 کیلوگری پرتو گاما در سرعت عبور 5 درصد در ساعت به ترتیب 8/67 ،1/61 ،1/54 و 5/50 درصد و 9/65 ،4/53 ،9/47 و 5/44 درصد بود. دو نوع پروتیین عمده در کنجاله منداب شامل آلبومین2S) ناپین) با دو زیرواحد به وزن مولکولی 6/9 و 8 کیلودالتون و گلوبولین 11S) کروسیفرین) با چهار زیرواحد به وزن مولکولی 9/31 ،26 ،4/21 و 5/19 کیلودالتون مشخص شد که به ترتیب 24 و 51 درصد از کل پروتیین کنجاله منداب را شامل می شدند. زیرواحدهای ناپین کنجاله منداب فرآیند نشده وفرآیند شده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان صفر و 4 ساعت انکوباسیون مشاهده شد. تجزیه پذیری کروسیفرین کمتر از ناپین بود، به طوری که چهار زیرواحد این پروتیین در کنجاله فرآیند نشده و فرآیندشده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان 24 و 48 ساعت انکوباسیون در شکمبه مشاهده شد. بین قابلیت هضم پروتیین عبوری کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف تفاوت معنیدار(05/0‹P (مشاهده شد. قابلیت هضم روده ای پروتیین خام کنجاله منداب فرآیند نشده 3/72 درصد و برای کنجاله فرآیند شده با دزهای 25 ،50 و 75 کیلوگری پرتو گاما به ترتیب 2/76 ،5/78 و 1/80درصد بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که می توان از پرتو گاما برای فرآوری کنجاله منداب استفاده نمود. با افزایش دز پرتو گاما تجزیه پذیری پروتیین کنجاله منداب در شکمبه کاهش و قابلیت هضم پروتیین در روده افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

پرتوتابی گاما ، کنجاله منداب ، تجزیهپذیری پروتیین ، کیسههای نایلونی ، الکتروفورز