طراحی و تحلیل شبکه محور چند بخشی ظرفیت دار و حل آن با الگوریتم پیشنهادی ژنتیک

هدف مسیله مکانیابی محور، برقراری جریان در شبکه های مختلف توزیع به بهترین شکل ممکن میباشد.همچنین در دنیای پرشتاب امروزی، انجام کارهای مختلف در دستگاه های مختلف، علاوه بر وقتگیر بودن و هدردادن زمان، هزینه ها را به شدت افزایش میدهد. در این میان، یکی از بهترین رویکردهای ممکن برای حل چنین مشکلی، استقرار یک پنجره واحد (Single W indow) میباشد که در این مطالعه باعنوان محور چند بخشی نام برده میشود. این شبکه میتواند با استقرار چند محور مجاور در یک واحد، باعث کاه ش ترافیک جریان، هزینه های انتقال و احداث در شبکه گردد. همچنین با توجه به محدودیت منابع در دنیای واقعی، بخ شهای شبکه بصورت ظرفیت دار فرض شده اند. از اینرو، در این تحقیق به طراحی شبکه محور چند بخشی ظرفیت دار با ملاحظه طراحی شبکه (طراح ی بیرونی) و طراحی اجزاء محور (طراحی داخلی) پرداخته میشود. هدف اصلی از ارایه این مسیله، کاهش هزینه ها و ارایه شبکه ای کارا و منظم جهت خدمت به نقاط مختلف است. این مسیله با استفاده از حلکننده سیپلکس در نرم افزار گمس حل گردیده و الگوریتم پیشنهادی ژنتیک برای حل مسیله در اندازه های بزرگتر پیشنهاد شده است. در ادامه، اعتبارسنجی مدل با استفاده از چند مثال عددی از داده های شبکه ترکیه بررسی و عملکرد روش حل نیز ارزیابی شده است. نتایج حاکی از آن است که شبکه پیشنهادی، علاوه بر اینکه از امکان دسترسی به محورها و خدمت دهی بیشتری نسبت به شبکه کلاسیک برخوردار است، هزینه ها را نیز به شدت کاهش میدهد.

کلیدواژه ها:

طراحی شبکه محور چندبخشی ، پنجره واحد ، بخش ظرفیت د ار ، الگوریتم ژنتیک ، شبکه حمل و نقل