شیوع ژن بتالاکتامازهای وسیع الطیف نوعAmpCدر ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه

زمینه و اهداف : مواد ضد میکروبی بتالاکتام درحال حاضر رایج ترین درمان برای عفونت های باکتریایی می باشند . استفاده از آنها منجر به بروز مقاومت باکتری های گرم منفی در برابر آنتی بیوتیکهای بتالاکتام در سراسر جهان می شود . آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف ESBLs آنتی بیوتیک های بتالاکتام راهیدرولیز و غیرفعال می کنند. آنزیم های AmpC درکلاس Cطبقه بندی ESBLs جای دارند. آنزیم های AmpC تیپیک که سفالوسپورینازهای مقاوم به اسید کلاولانیک می باشند باعث مقاومت در برابراغلب اکسی آمینوسفالوسپورین ها می گردند. این آنزیم ها گروهی جداگانه از ESBLs می باشند، اما یک مشکل طبقه بندی درجهش یافته های AmpC رخ داده که منجر به افزایش فعالیت آنها دربرابر سفپیم و سفپیروم سفالوسپورین های نسل چهار م شده است . چنین جهش هایی در انواع کروموزومی جدایی ناپذیر AmpC رخ داده است ، اما آنها می توانند به صورت همسان از انواع پلا سمیدی AmpC گسترش ی ا فته و به طور فزاینده درگونه های کلبسیلا و اشریشیا کل ی بسط پیدا کنن د . هدف این مطالعه تعیین شیوع ژن های بتالاکتاماز وسیع الطیف AmpC در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه بود.روش بررسی: ایزوله های بالینی کلبسیلاپنومونیه مربوط به سه بیمارستان امام خمینی ، مصطفی خمینی و مرکز طبی کودکان در تهران بود. روش فنوتیپی که برای تشخیص سویه های بالینی مولد ESBLs مورد استفاده قرار گرفت روش آگار دایلوشن بود .برای جداسازی ژن های AmpC از روش مالتی پلکس PCR استفاده شد. یافته ها: از 168 ایزوله بالینی کلبسیلا پنومونیه119 (8/70٪) در غربالگری اولیه، از نظر تولید ESBLs مثبت بودند که 99 (2/83٪ ) ایزوله در تست فنوتیپی تاییدی شدند و 10 (4/8٪) ایزوله دارای ژنهای AmpC بودند. نتیجه گیری : مطالعه نشان داد که در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف و ژن AmpC وجود دارند، که بالطبع درمان را با مشکل مواجه می نماید. به نظر می رسد اینگونه مشکلات در بیمارستان های شهر تهران در حال گسترش باشد

کلیدواژه ها:

کلبسیلا پنومونیه ، بتالاکتاماز وسیع الطیف ، ژن AmpC