بیماریزایی و تنوع ژنتیکی استرین های Clavibacter michiganensis subsp. insidiosus عامل بیماری پژمردگی یونجه در استان همدان

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 421

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPPS-42-2_016

تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1398

چکیده مقاله:

یونجه (Medicago sativa) از گیاهان مهم علوفه ای و استان همدان منطقه ای مناسب برای رشد آن است. پژمردگی باکتریایی یونجه که توسط Clavibacter michiganensis subsp. insidiosus ایجاد می شود، یکی از بیماریهایی است که سبب کاهش محصول در این استان می شود. این بیماری تاکنون به صورت جامع در استان همدان مورد بررسی قرار نگرفته است. در این بررسی از مناطق مختلف یونجه کاری استان همدان نمونه برداری و باکتری عامل بیماری پژمردگی جدا شد. بیماریزایی استرین های جدا شده روی یونجه تحت شرایط گلخانه با سه تکرار تایید شد. استرین های مورد بررسی پس از گذشت 40 روز در بوته ها علایم بیماری را ایجاد کردند. با بررسی ویژگی های فنوتیپی استرین های عامل بیماری پژمردگی یونجه به عنوان C. m. subsp. insidiosus تشخیص داده شدند. تاثیر استرین های جدا شده بر طول ساقه و ریشه، و وزن تر و خشک بوته های آلوده در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار ارزیابی شد. داده ها توسط نرم افزار SAS و آزمون دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استرین های مورد بررسی سبب کاهش شاخص های طول و وزن بوته های یونجه شده و از نظر تاثیر روی کاهش این شاخص ها با هم تفاوت معنی دار دارند. برای بررسی تنوع ژنتیکی استرین ها، واکنش زنجیره ای پلیمراز با آغازگرهای تصادفی Opa-03، Opa-15، Opb-10، Opb-15، Opb-18، Opb-20، Ope-01، Ope-02، Ope-03، Ope-04، Ope-07، Ope-14، Ope-16 و Ope-19 به کار رفت و خوشه بندی انجام شد. بر مبنای این روش استرین های مورد بررسی چهار کلاستر تشکیل دادند. استرین های AH7، AH8، AH9 و AH6 در یک کلاستر، AH15 و AH2 در کلاستر دوم، AH10، AH11، AH12 و AH14 در کلاستر سوم و AH1 و AH3 در کلاستر چهارم قرار گرفتند. با هضم قطعه تکثیر شده با پرایمرهای CIRS-1 و CIRS-2 توسط آنزیم EcoRI استرین های مورد بررسی دو گروه شامل استرین هایAH1، AH2،AH3، AH7،AH8 AH11، AH12 و AH15 با داشتن دو باند و استرین های AH6، AH10 و AH14 با دارا بودن تنها یک باند را تشکیل دادند. داده های به دست آمده تنوع ژنتیکی استرین های C. m. subsp. insidiosus را در استان همدان نشان داد.

نویسندگان

علی حیدری

دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

غلام خداکرمیان

دانشیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان