ارزیابی رفتار ریولوژیکی مذاب آمیخته های پلی تری متیلن ترفتالات-پلی اتیلن و پلی تری متیلن ترفتالات-پلی امید 12 با مدل های امولسیونی و میکرومکانیکی

به منظور ارزیابی رفتار ریولوژیکی آمیخته های پلیمری به کمک نظریه های امولسیونی (مدل پالیرن) ومیکرومکانیکی(مدل کوران) دو سامانه پلیمری بر پایه پلی استر(پلی تری متیلن ترفتالات) به عنوان سامانه های مدل انتخاب شدند. بدین منظور،آمیخته های حاصل از اختلاط مذاب پلی استر مزبور بایک پلیمر غیر قطبی(پلی اتیلن) و نیز آمیخته پلی استر با یک پلیمر قطبی(پلی آمید12) بررسی شدند. اثر برهم کنش های بین سطحی ، نسبت گرانروی اجزا، ترکیب درصد و سرعت کرنش بر رفتار ریولوژیکی این آمیخته ها به کمک این مدل ها توضیح داده شد. داده های تجربی حاصل از آزمایش های ریولوژی و شکل شناسی به کمک دومدل پالیرن و کوران بررسی شد. در هر دوسامانه مورد بررسی ، مدل پالیرن انطباق قابل قبولی با داده های تجربی نشان نداد. این موضوع به بیشتر بودن غلظت فاز پراکنده و اختلاف زیادگرانروی اجزا ارتباط داده شد. با این حال ،تطابق بهتری در سامانه PTT/PE نسبت به سامانه PTT/PA12 مشاهده شده که این مطلب به وجود برهم کنش های بین مولکولی در سامانه PTT/PA12 و افزایش ضخامت فاز بین سطحی در آن نسبت داده شده است. هم چنین مدل پالیرن در سامانه هایی که نسبت گرانروی فاز پراکنده به فاز پیوسته در آنها بیشتر از 1 بوده جوابی نزدیک تر ب داده های تجربی ارایه داده است. نتایج حاصل از مدل پالیرن با داده های تجربی تا حدودی تطبیق خوبی در بسامدهای زیاد نشان می دهد که به شکست شبکه های فیزیکی مولکول ها در تنش های زیاد نسبت داده شده است.مدل کوران به دلیل ماهیت میکرومکانیکی آن انطباق بسیار خوبی با داده های تجربی برای دو سامانه مورد بررسی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

رفتار ریولوژیکی ، آمیخته های پلیمری ، مدل امولسیونی ، مدل میکرومکانیکی ، پلی استر