ارائه یک مدل الگوی تلفیق میان رشته ای در طراحی برنامه های درسی

طراحی و سازماندهی برنامه های درسی به طور سنتی مبتنی بر شیوه رشته های علمی موضوع مدار با مسائل و کاستی های عدیده ای همراه است از جمله این مشکلات می توان به عدم توجه به برخی از اصول یادگیری اشاره کرد در طریق سنتی یادگیری به منزله کسب دانش قلمداد شده و به تغییر رفتار یادگیرنده توجه نمی شود شخصیت نیازها و رغبت های یادگیرنده مسائل و مشکلات او در جامعه ای که در آن زندگی می کند حلقه مفقوده در این شیوه است سازماندهی محتوا به شیوه موضوع مدار حتی اگر به خوبی نیز طراحی شود با مسائل و علایق فراگیر بی ارتباط است با توجه به این مشکلات طراحی و اجرای برنامه درسی به شیوه میان رشته ای پیشنهاد می شود از ویژگی های این شیوه می توان به تقویت انتقال یادگیری اشاره کرد زیرا فراگیران فرصت می یابند تشابهات مفاهیم اصول و استراتژی ها را بهتر از حالتی که رشته ها به صورت جدا تدریس می شوند بیاموزند و مفاهیم آموخته شده را در زمینه های مختلف به کار گیرند همچنین به آن ها می آموزد چگونه فکر کنند تصمیم بگیرند اندیشه های خود را سازماندهی کنند مهارت های یادگیری پژوهش جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات را به دست آورند و منجر به پرورش تفکر یادگیرندگان می شوند

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، سازماندهی محتوا ، میان رشته ای ، یادگیری