انحلال پذیری سنگ آهک و مسئله فرار آب از تکیه گاه چپ سد مارون، جنوب غرب ایران
محل انتشار: فصلنامه زمین شناسی مهندسی، دوره: 3، شماره: 1
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,712
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEG-3-1_006
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1393
چکیده مقاله:
در این پژوهش پدیده فرار آب از تکیه گاه چپ سد مارون بررسی شده است. سد مذکور که با ارتفاع 170 متر بر روی رودخانه مارون در شمال بهبهان احداث شده و با تنظیم آب رودخانه ضمن تولید برق و کنترل سیلاب، آب مورد نیاز کشاورزی را نیز تامین می کند. محل سد در کوه های زاگرس و در تنگ تکاب دارد. در این ناحیه سری پیوسته ای از سنگ آهک های کارستی، مارن، شیل و ژیپس به صورت چین خورده و گسل خورده از سن کرتاسه تا پلیئوسن موجودند. عمده حفاری های زیرزمینی از جمله تونل های انحراف 1 و 2 در تکیه گاه چپ سد صورت گرفته است. قبل از آب گیری دریاچه، پوشش بتنی در قسمت وسط تونل انحراف 2 ایجاد شد ولی بخش بالا دست تونل بدون پوشش باقی ماند. با آب گیری دریاچه سد، کانال های کارستی موجود در سازند آسماری در تکیه گاه چپ که تونل انحراف 2 را قطع می کنند فعال شده و فرار آب اتفاق افتاد. کل تراوش از تکیه گاه چپ شد به 10 متر مکعب در ثانیه رسید. بر اساس بررسی های زمین شناسی مهندسی تفصیلی اقدامات علاج بخش انجام و فرار آب کنترل شد. در این پژوهش به منظور ارزیابی وضعیت تراوش و شرایط کارستی شدن آزمایش های انحلال پذیری، XRD و XRF انجام شد. نتایج حاصله نشان می دهد که نقش هیدروژئولوژیکی درزه های اصلی عمود بر ساختمان زمین شناسی محل، نوع مواد پرکننده درزه ها و ترک های بین لایه ای در توسعه کارست و افزایش تراوش چشمگیر است. بناراین در مدت بهره برداری از سد به علت واگرایی مواد پرکننده درزه ها و گسترش دهانه ناپیوستگی ها افزایش میزان تراوش از تکیه گاه چپ محتمل است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد حسین قبادی
گروه زمین شناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان
رامین کرمی
گروه زمین شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز