ارزیابی هوازدگی و فرسایش سنگ های آذرآواری مخروطی شکل روستای کندوان

روستای کندوان از مناطق گردش گری استان آذربایجان شرقی است که خانه های روستاییآن صدها سال پیش در داخل سنگ های آذرآواری مخروطی شکل موسوم به کران حفاریشده اند. در مقاله حاضر بر اساس پژوهش های صحرایی و آزمایشگاهی به بررسی نقشویژگی های زمینشناسی مهندسی سنگ های آذرآواری کندوان در هوازدگی، فرسایش و تخریبآن ها پرداخته شده است. سنگ های آذرآواری کندوان به دلیل داشتن درصد زیادی از کانی هایپلاژیوکلاز و قطعات پامیس با مقاومت کم، جوش خوردگی و جورشدگی اندک سنگ وکرویت و گردشدگی زیاد اجزای تشکیل دهنده آن ها، مقاومت کمی در برابر عوامل هوازدگی وفرسایش دارند. اگر چه هوازدگی و فرسایش در امتداد درز و شکستگی های موجود در سنگ هامهم ترین عامل به وجود آمدن شکل های مخروطی در کندوان است، اما ادامه این فرآیند موجبتخریب و نابودی سنگ ها می شود. تخلخل زیاد سنگ ها این امکان را فراهم کرده است کهآن ها ظرفیت جذب آب زیادی داشته باشند. درصد جذب زیاد آب، حساسیت سنگ ها در برابرانبساط و انقباض ناشی از تر- خشک شدن و ذوب- انجماد متوالی را افزایش داده است وسختی و استحکام درونی اندک آن ها، باعث شده که بافت سنگ ها در اثر عوامل محیطیهوازده شده و متلاشی گردد. هم چنین بافت سست سنگ های آذرآواری مذکور باعث فرسایشنسبتاً سریع آن ها در اثر بارندگی و جریان آبهای سطحی و باد شده است.

کلیدواژه ها:

روستای کندوان ، فرسایش ، هوازدگی ، سنگ های آذرآواری