برآورد نشست سطحی در تونل بزرگراهی نیایش با استفاده از روشهای تجربی، عددی و نشست های واقعی

یکی از بهترین روشها برای بهبود مسئله حمل و نقل، استفاده از تونل های زیرزمینیاست. در همین راستا، تونل بزرگراه نیایش شامل دو تونل شمالی و جنوبی تقریباً موازی استکه به روش تونلسازی جدید اتریشی 4 NATM در شمال تهران احداث شده است. حفر تونلو دیگر سازه های زیرزمینی منجر به بروز تغییرات چشم گیر در وضعیت تنش در اطراف سازهمی گردد که این مسئله سبب نشست در سطح زمین می شود. در این پژوهش، میزان نشستسطحی زمین با استفاده از انواع روشهای تجربی، عددی و هم چنین مقادیر نشست واقعی درپنج مقطع (CS-1 تا CS-5)، بررسی شدهاند. روش تجربی به کار رفته، روش اوریلی و نیو(1982) و روش عددی نیز روش المان محدود با استفاده از نرم افزار (PLAXIS(2D است. براساس نتایج به دست آمده، روش عددی در تمامی مقاطع (به استثناء مقطع 3) همخوانیبیش تری با داده های نشست واقعی حاصل از اندازه گیری های برجا دارد. در حالی که روش تجربی در مقاطع 2، 4 و 5 میزان نشست را بیش تر از نشست واقعی نشان میدهد. هم چنین ،نتایج حاصل از روشهای یاد شده نشان میدهند که حداکثر نشست، بیش تر از مقدار نشستمجاز و در محدوده اخطار است .

کلیدواژه ها:

تونل نیایش ، نشست زمین ، NATM ، روش تجربی ، روش عددی ، (PLAXIS(2D