بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و انواع جهت گیری هدف با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی و شناسایی سهم هر یک از متغیرهای انواع جهت گیری هدف و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در پیشبینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. پژوهش حاضر از نوع مقطعی بوده و رویکرد توصیفی از نوع همبستگی هست. جامعه ی آماری در این پژوهش عبارت است از کلیه ی دانش-آموزان سال اول دبیرستان های پسرانه و دخترانه در شهر رشت که در سال تحصیلی 1392 -93 به تحصیل اشتغال داشتند. از بین دانش آموزان 364 نفر( 208 پسر و 156 دختر) با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و با توجه به حجم جامعه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ی راهبردهای یادگیری پینتریچ و دی گرو، پرسشنامه ی سنجش جهت گیری های هدف الیوت و مک گریگور بود. برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از تحلیل رگرسیون چندمتغیره با استفاده از برنامه ی کامپیوتری SPSS استفاده شد. نتایج موید این مطلب است که متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و جهت گیری هدف تسلطی به صورت مثبت و جهت گیری هدف عملکردی به صورت منفی پیشبینی کننده های معناداری برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده و سهم راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در این زمینه بیش از سایر متغیرها است.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، جهت گیری هدف ، خودتنظیمی ، دانش آموزان