عملکرد ژئوگریدهای کربنی در بهبود خستگی و کاهش کرنش های کششی روسازی های انعطاف پذیر بر اساس مقایسه نتایج آزمایشگاهی و عددی

بیشتر خرابی ها در روسازی های انعطاف پذیر، در اثر دوعامل ترک خوردگی یا شیارشدگی رخ می دهد. توسعه ترک ها را می توان در سه بخش تقسیم بندی کرد. در مرحله اول، ترک آغاز می شود. در مرحله دوم ترک های ریز ایجاد شده شروع به گسترش می کنند و ترک های بزرگ تر تشکیل می شوند. مرحله سوم مرحله شکست است. ژئوگریدها تنش ها و بارهای وارده به روسازی را در یک سطح مناسب پخش کرده و باعث افزایش مقاومت باربری می شوند. این پروژه به بررسی میزان عملکرد زئوگریدهای دارای الیاف کربن و شیشه و میزان تأثیر در تأخیر رشد ترک ها در روسازی های انعطاف پذیر و مقایسه با خروجی برنامه های کامپیوتری BISAR3.1 و CIRCLY5.0 می پردازد. در این پروژه از دستگاه های خستگی تیر، ژیراتوری و ITS استفاده شده است. از بارگذاری نیمه سینوسی با فرکانس 10 هرتز و بدون استراحت، در حالت کرنش کنترل شده، جهت آزمایش خستگی تیر خمشی چهار نقطه ای استفاده شد. در خاتمه با هماهنگی مناسب بین نتایج آزمایشات با روش های عددی و برنامه های کامپیوتری مشاهده شد که ژئوگرید و الیاف کربن، قابلیت جذب 25 تا 40 درصد از تنش ها و کرنش های کششی را دارند.

کلیدواژه ها:

ژئوگرید ، آزمایش تیرچه خمشی ، اتلاف زاویه فاز