تأثیر محیط کشت و سرمادهی بر ویژگی های کمی و کیفی سه رقم توت فرنگی

تولید توت فرنگی در محیط های کشت بدون خاک در حال افزایش است. نه تنها عملکرد و کیفیت میوه های تولید شده تحت تأثیر محیط کشت، قرار می گیرند، بلکه رفع نیاز سرمایی و مدیریت باغی هم بر آنها تأثیر می گذارد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی محیط های مختلف کشت و سرمادهی بر میزان رشد رویشی، عملکرد و کیفیت میوه های تولیدی سه رقم توت فرنگی پاروس، کاماروسا و سلوا بوده است. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای این آزمایش شامل بسترهای کشت کمپلکس لیگنین، پرمیکس و کوکوپیت، سرمادهی (بدون سرمادهی و سرمادهی در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 2 هفته) و سه رقم پاروس، کاماروسا و سلوا بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد در بستر کوکوپیت و کمترین آن در بستر کمپلکس لیگنین بوده است. سرمادهی موجب افزایش عملکرد شد، اما کاهش میزان آنتوسیانین ها و شاخص های رویشی مانند زیست توده، تعداد برگ و تعداد طوقه در ارقام مختلف را در پی داشت. بیشترین میوه تولیدی در هر بوته نیز در رقم کاماروسا دیده شد. حداکثر عملکرد در ارقام مختلف در محیط کشت کوکوپیت مشاهده شد. شاخص طعم رقم های کاماروسا و سلوا اختلاف معنا داری نداشتند، ولی بالاتر از پاروس قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

آنتوسیانین ها ، توت فرنگی ، کشت بدون خاک ، نیاز سرمایی