روابط بین «ویژگی های شناختی » و «پیکره بندی فضایی » محیط مصنوع، تجرب های در دزفول

در یک محیط مصنوع شهری، از یک سو مردم براساس شناخت فضایی خود در محیط رفتار می کنند؛ رفتار فضایی در تعامل با محیط در گرو این شناخت است. از سوی دیگر، بسیاری از مطالعات اشاره داشته اند که پیکره بندی فضایی به عنوان مشخص ههای رابط های بین عناصر فیزیکی محیط، شناخت فضایی مردم را تحت تأثیر قرار می دهد. این مقاله براساس رو ششناسی پیشنهادشده، تلاشی است برای تبیین و فهم ویژگ یها و روابط بین شناخت فضایی و پیکره بندی فضایی محیط مصنوع در سه محله از بافت قدیم شهر دزفول. شناخت فضایی محیط به وسیله روش نقشه پردازی شناختی از طریق کروکی پردازی و مصاحبه توأم با پرسشنامه، برای سنجش بازنمایی های شناختی و مفهوم خوانایی محیط مطالعه شده و پیکره بندی فضایی به وسیله روش چیدمان فضا برای سنجش ویژگ یهای ترکیبی محیط شامل پارامترهای هم پیوندی کلی، هم پیوندی محلی و اتصال و پارامترهای تفسیری وضوح و رابطه جزء با کل، مطالعه شده است. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش، رو شهای تحلیل یتوصیفی با استفاده از نقشه های به دست آمده و روش های مطالعات همبستگی آماری بین پارامترهای کیفی شناخت فضایی و پارامترهای کمی پیکر هبندی فضایی استفاده شده اند. مفهوم خوانایی نیز، به عنوان پارامتر تفسیری کیفی محیط در ارتباط با ویژگی های پیکره بندی فضایی مورد تحقیق واقع شده و شاخص آشنایی با محیط هم به عنوان متغیر تعدیل کننده مد نظر قرار گرفته شده است. استخراج داده های شناختی، تعیین ویژگی های فضایی کمی محیط مصنوع دزفول و تبیین روابط بین آنها از یافته های مهم این پژوهش محسوب می شوند. آزمودن روش شناسی ارائه شده با قابلیت های تحلیلی متنوع، ضمن ارائه توصیه های لازم برای پژوهش های بعدی از دستاوردهای دیگر تحقیق می باشند.

کلیدواژه ها:

شناخت فضایی ، پیکره بندی فضایی ، نقشه های شناختی ، چیدمان فضا ، دزفول