تاثیر یک دوره تمرینات هوازی بر بیان ژن MTNR1B و سطوح انسولین و گلوکز در پانکراس رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین نیکوتین آمید

دیابت نوع 2 بیماری مزمنی است که با سرعت هشدار دهنده ای در جهان در حال گسترش است اگرچه دیابت نوع 2 یک بیماری چند علتی است ولی اخیرا مشخص شده است که ژن MTNR1B با میزان ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است و افزایش بیان آن خطر دیابت نوع 2 را افزایش می دهد هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات هوازی بر بیان ژن MTNR1B و گلوکز و انسولین ناشتا در رت های نر ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 است مواد و روش ها:پژوهش حاضر از نوع بنیادی و روش آن تجربی می باشد در این مطالعه از 30 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±220 گرم استفاده شد در طول دوره رت ها در شرایط استاندارد یعنی دمای 22±3 سانتی گراد و رطوبت 45 درصد و دوره های 12 ساعته متوالی نور و تاریکی نگهاری شدند رت ها به سه گروه تقسیم شدند القای دیابت از طریق محلول نیکوتین آمید و STZ انجام شد برنامه تمرینی برای مدت 12 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته با افزایش تدریجی سرعت 18 الی 26 متر بر دقیقه و زمان 10 الی 55 دقیقه در قالب دویدن روی تردمیل انجام گرفت غلظت گلوکز به روش آنزیمی رنگ سنجی گلوکز اکسیداز انسولین به روش الیزا و بیان ژن به روش RT-Real time PCR اندازه گیری شد کلیه بررسی های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS/Win نسخه 16 انجام شد نتایج برنامه تمرینی به کاهش معنی دار سطوح گلوکز ناشتا در گروه دیابتی هوازی نسبت به گروه دیابتی کنترل منجر شد P=0/001 سطوح انسولین سرم در گروه دیابتی هوازی بالاتر از گروه دیابتی کنترل بود اما این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار نبود P=0/148 از طرفی اجرای تمرینات هوازی بیان ژن MTNR1B در بافت پانکراس را به میزان 39 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش داد p=0/016 نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که دوازده هفته ورزش هوازی به کاهش معنی دار گلوکز خون و کاهش معنی دار بیان ژن MTNR1B در بافت پانکراس نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر شد

کلیدواژه ها:

بیان ژن MTNR1B ، رت های دیابتی نوع 2 ، تمرینات هوازی ، سطوح گلوکز ، سطوح انسولین