بررسی تریکومونیازیس در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان و مراکز بهداشتی درمانی شهر یزد در سال 85

مقدمه: تریکوموناس واژینالیس تکیاخته انگلی می باشد که مسبب تریکومونیازیس در انسان می باشد. این بیماری از بیماری های منتقله از راه جنسی است که به لحاظ انتشار جهانی، اهمیت دارد. این بیماری طیف وسیعی از نشانه های بالینی از جمله التهاب شدید و سوزش توأم با ترشحات بدبو و خارش را به دنبال دارد. برآوردهای اخیر بیماری در جهان مؤید این است که بالغ بر 170 میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا هستند. هدف از انجام این تحقیق برآورد میزان شیوع و تعیین رابطه بین برخی علایم مؤثر نظیر عوامل دموگرافیک و نشانه های بالینی بیماری بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی است که در آن 384 نفر از مراجعین به مراکز بهداشتی، درمانی شهر یزد در یک دوره یکساله توسط مامای آموزش دیده مورد معاینه و مصاحبه قرار گرفتند. در این معاینه علاوه بر مشاهده بالینی، دو نمونه با استفاده از سوآپ کتانی استریل از ناحیه فورنیکس خلفی و سرویکس برداشت شد. نتایج آزمایشات مربوط به گسترش مرطوب و کشت نمونه ها و آزمون pH پس از درج در پرسشنامه به منظور تعیین شیوع و همبسته های آن با استفاده از آزمون (فرمول در متن اصلی مقاله) تحلیل گردیدند. نتایج: در این مطالعه ملاحظه گردید که 8 نفر (2/1%) طی روش مشاهده مستقیم گسترش مرطوب و 10 نفر (2/6%) به روش کشت نمونه ها مثبت تشخیص داده شدند. رابطه معنیداری بین شغل افراد و ابتلا به بیماری دیده نشد (p>0/05) ولی ارتباط معنی داری بین شیوع ابتلا به تریکومونیازیس تعداد دفعات زایمان بهدست آمد (p=0/003) نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان شیوع تریکومونیازیس اگر چه نسبت به معدودی از پژوهش ها افزایش اندکی یافته است اما نسبت به بسیاری از مطالعات دیگر در این زمینه کاهش چشم گیری را نشان می دهد که به نظر می رسد عوامل دموگرافیک و فرهنگی بیشترین نقش را در بروز این کاهش ایفاد نموده اند.

کلیدواژه ها:

شیوع ، تریکومونیازیس ، واژنیت