بررسی وضعیت ایمنی و ارگونومیک منازل سالمندان بر اساس نظریه هم سازی انسان- محیط در کشور مالزی

مقدمه:سالمندی پدیده ای جهانی در دنیای امروز به حساب می آید. درکشورهای آسیایی من جمله مالزی جمعیـت سـالمندان رو بـه فزونـی اسـت. بـه موازات افزایش سن متوسط جامعه وگسترش سالمندی ومشکلات متعدد سالمندان،لزوم اصلاح وبه سازی محیط زنـدگی آنـان مطـرح مـی گـردد. بـر اساس نظریه هم سازی انسان–محیط، سالمندان باید درمحیطی زندگی نمایندکه بیشترین هم سازی رابامحیط خود داشته باشـند. چنـین محیطـی دارای کم ترین عوامل خطر محیطی بوده وموجب ارتقاء کیفیت زندگی ایشان می گردد . موادوروش ها: در این پژوهش 386نفر ازسالمندان درمناطق شهری کشور مالزی به صورت تصادفی انتخاب شدند.بااسـتفاده ازمـصاحبه رودر رو، برگ مشاهده بازدید منازل و پرسش نامه رضایت سالمندان از ایمنی منزل،اطلاعات جامعی از وضعیت ایمنی وارگونومی محیط زندگی سالمندان کسب شد. نتایج: براساس نتایج به دست آمده از 6موقعیت اتاق خواب،اتاق نشیمن، پله ها، آشپزخانه ،توالت و حمام،علل متعدد سوانح درهریک از این محل هـا تعیین گردیدند. مهم ترین وشایع ترین این علل در بازدید ازمنازل شامل کوچک بودن فضا، ناهموار بودن کف، لغزندگی کف، کمبود نور و ... بودند. نتیجه گیری:ارتقاء کیفیت ورضایت سالمندان از زندگی و محیط منزل با تأمین هـم سـازی انـسان–محـیط درسـالمندان میـسر اسـت. اسـتفاده از دستگیره های مناسب در،کف پوش های غیرلغزنده،تعبیه میله کنار درحمام، توالت، راه روها،پله ها و اتاق هـا ،رفـع هرگونـه نـاهمواری درکـف وارتقـاء استقلال درزندگی فردی سالمند موجب تأمین ایمنی ورضایت بیش تر برای سالمندان میگردد.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، همسازی انسان– محیط ، ارگونومی