بررسی شیوع لکه های مغولی و برخی عوامل مؤثر بر آن در نوزادان شهر تهران

مقدمه: لک ههای مغولی (Mongolian Spots- Congenital Dermal Melanocytosis) شایع ترین ضایعات پیگمانته در نوزادان می باشند که به صورت ماکول های مادرزادی با اندازه و رنگها ی متنوع دیده می شوند. شایع ترین مکان لکه های مغولی در قسمت پایین کمر (ناحیه ساکروگلوتئال) می باشد. شیوع این لکه ها از 1% در نژاد قفقازی تا بیش از 90 % در مغول ها گزارش شده است. تاکنون مطالعات محدودی در مورد بررسی فراوانی لکه های مغولی در ایران انجام گردیده است بنابراین مطالعه حاضر به بررسی شیوع این لکه ها و مکان های آن در نوزادان بیمارستان لولاگر تهران می پردازد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به مدت 2 سال، در فاصله سال های 85-1383 در بیمارستان لولاگر تهران انجام پذیرفت. در این فاصله 1706 نوزاد توسط پزشک متخصص اطفال از نظر وجود لکه های مغولی و مکان های شایع آن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: بروز لکههای مغولی در بیمارستان لولاگر تهران 37/3% (637 نوزاد) بود. شایع ترین مکان لکه های مغولی ناحیه ساکرال و بعد از آن ناحیه گلوتئال بود. بین وجود لکه مغولی با جنس، ترم و پره ترم بودن نوزاد، سن مادران، وزن نوزادان و نوع زایمان، ارتباط معنادار وجود نداشت( P>0/05). نتیجه گیری: در بیمارستان لولاگر تهران میزان فراوانی لکه مغولی شبیه مطالعات قبلی انجام شده در شهرهای تهران و یزد میباشد اما با مطالعات انجام شده در شهرهای اهواز و بوشهر متفاوت است. انجام یک مطالعه نژاد شناختی تکمیلی بر روی نمونه ای از نوزادان که معرف همه نوزادان کشور باشد ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

لکه های مغولی ، فراوانی ، مکان های شایع