تأثیر تماس پوستی مادر و نوزاد بر اضطراب موقعیتی مادران بستری در بخش سزارین

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تماس پوستی مادر و نوزاد بر اضطراب موقعیتی مادران بستری در بخش سزارین بیمارستان شهید اکبر آبادی تهران انجام شده است.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تعداد 60 مادر ایرانی با سابقه حداقل یک بار عمل سزارین به طور تصادفی در دو گروه مداخله (اجرای تماس پوستی مادر و نوزاد) و شاهد قرار گرفتند. برای مادران در هر دو گروه، در شیفت صبح، 2 ساعت پس از عمل و پس از ورود به بخش سزارین، طبق روتین، مسکن تجویز می شد. در صورتی که نمره درد مادران طبق معیار دیداری عددی( VAS) کمتر یا مساوی3( 3≥) بود، پرسش نامه اضطراب اسپیل برگر برای آنان تکمیل می شد. سپس در گروه مداخله، به مدت 30 دقیقه تماس پوستی اجرا می گردید. در هر دو گروه، 6 ساعت پس از مداخله، در صورتی که نمره درد با استفاده از معیار VAS کمتر یا مساوی 3 بود، مجدداً پرسش نامه اسپیل برگر تکمیل می شد. نتایج: شش ساعت پس از اجرای مداخله، تفاوت آماری معناداری در میانگین نمره اضطراب مادران دو گروه وجود نداشت، اما شدت اضطراب مادران در گروه مداخله به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود P=0/037 شش ساعت پس از اجرای تماس پوستی، میانگین نمره اضطراب مادران در گروه تماس پوستی به طور معناداری کاهش یافته بود( P=0/002 ). نتیجهگیری: نظر به نقش تداوم اضطراب مادر در بروز افسردگی پس از زایمان، و با توجه به نتایج این مطالعه لزوم استفاده از تماس پوستی مادر و نوزاد در بخش های پس از زایمان، به خصوص بخش سزارین روشن می گردد.

کلیدواژه ها:

سزارین ، تماس پوستی مادر و نوزاد ، اضطراب موقعیتی