نگرش پزشکان در به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد و موانع مربوط به آن

مقدمه: پزشکی مبتنی بر شواهد استفاده درست، صحیح و خردمندانه از بهترین شواهد در تصمیم گیری بالینی برای مراقبت از بیماران است. مطالعات نشان داده اند، استفاده از شواهد معتبر در مراقبت های بالینی تحت تأثیر نگرش افراد قرار دارد. هدف این مطالعه بررسی نگرش پزشکان و موانع به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد در کشور ایران است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی است. جامعه پژوهش، پزشکان عمومی، رزیدنت ها و متخصصین بیمارستان های کشور ایران در سال 1390 بودند. حجم نمونه 245 نفر تعیین شدکه به صورت تصادفی ساده از بین جامعه پژوهش انتخاب گردید. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه، مشتمل بر اطلاعات زمینه ای و اطلاعات مبتنی بر اهداف پژوهش صورت پذیرفت. روایی صوری و محتوی با تأیید افراد صاحب نظر و پایایی a=0/8 بدست امد. نتایج: در رابطه با نگرش، 85/3% پزشکان موافق بودند که پزشکی مبتنی بر شواهد، مراقبت بیماران را بهبود می بخشد، 71/8%این رویکرد را در امر تصمیم گیری بالینی کمک کننده ذکر کردند 89% نیز بهره مندی پزشکان از کتابخانه دیجیتال را در به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد موثر اعلام نمودند.59/2% عدم سرمایه گذاری و فقدان تشویق مادی و معنوی برای پزشکان و 56/3% نیاز به آموختن مهارت های جدید بسیار را، بزرگترین مانع در به کارگیری آن عنوان کردند. نتیجه گیری: با آنکه پزشکان نگرش موافقی نسب تبه پزشکی مبتنی بر شواهد دارند؛ عدم سرمایه گذاری و فقدان تشویق های مادی و معنوی، موجب بی توجهی پزشکان در به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد در طبابت شده است.

کلیدواژه ها:

پزشکی مبتنی بر شواهد ، نگرش ، به کارگیری ، موانع