تعیین ارزش تغذیه ای دانه ی گلرنگ خام و فرآوری شده با حرارت با استفاده از روشهای کیسه های نایلونی و تولید گاز و بررسی روند تجزیه پذیری ماده خشک آنها با مدلهایهضمی مختلف

تحقیق حاضر، به منظور تعیین ارزش غذایی دانه ی گلرنگ خام و عمل آوری شده (در 120 درجه سانتیگراد)، با روشهای کیسه های نایلونی (in situ) و روش آزمون گاز (in vitro) انجام شد. در این پژوهش تعداد دو رأس گوسفند اخته ی فیستولاگذاری شده (2/5 ± 50/5 کیلوگرم)، مورد استفاده قرار گرفت. مقدار گاز تولیدی در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36، 48 و 72 ساعت و تجزیه پذیری به روشهای کیسه های نایلونی در زمانهای صفر ، 4، 8، 12، 16، 24، 36، 48 ساعت اندازه گیری گردید. تجزیه پذیری ماده ی خشک دانه ی گلرنگ خام و عمل آوری حرارتی شده در 48 ساعت انکوباسیون به ترتیب 54/30 و 50/90 درصد به دست آمد (0/05>=p). تجزیه پذیری پروتئین خام دانه ی گلرنگ خام و عمل آوری حرارتی شده در 48 ساعت انکوباسیون به ترتیب 47/89، 44/25 درصد به دست آمد (0.05>=p). برای تفسیر روند تجزیه پذیری ماده ی خشک دانه ی گلرنگ مدل 3 و برای پروتئین خام دانه ی گلرنگ مدل 2 بهترین مدل برازش شده بودند. میزان گاز تولیدی دانه ی گلرنگ خام و عمل آوری حرارتی شده ( 72 ساعت پس از انکوباسیون ) به ترتیب 161/39 و 328/12 میلیلیتر بر گرم ماده خشک بود (0.05>=p).

کلیدواژه ها:

دانه ی گلرنگ ، عمل آوری با حرارت ، تجزیه پذیری ، تولید گاز