بررسی عدم توسعه یافتگی مرزنشینان و تاثیر آن بر قاچاق کالا و ارز

یکی از عواملی که سبب گسترش قاچاق کالا در کشور شده، وجود هزاران کیلومتر مرز آبی و خاکی و همچنینهمجواری با کشورهای عدم توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. مسئله پیش روی این نوشتار این است کهنابرابری ها در اجرای برنامه های توسعه تمرکزگرا در دهه های اخیر فاصله درآمدی و معیشتی را میان استانهای مرزی و استان های مرکزی بیشتر کرده و به افزایش قاچاق کالا در این مناطق دامن زده است. عدم توازندر بین مناطق در جریان توسعه، موجب ایجاد شکاف و تشدید نابرابری منطقه ای می شود که خود مانعی درمسیر توسعه است. بر این اساس، مطالعه نابرابری های اقتصادی، اجتماعی، آموزشی و رفاه منطقه ای و استانی،یکی از اقدامات ضروری و پایه ای برای برنامه ریزی و اصلاحات در جهت تامین رشد اقتصادی همراه با عدالتاجتماعی و اصلاح آرایش فضایی اقتصاد ملی و منطقه ای می باشد. این امر می تواند تخصیص منابع را با هدفرفع نابرابری های منطقه ای تحت تاثیر قرار دهد. 1) در قوانین مختلف جمهوری اسلامی، اصل برابری و ارتباطمیان توسعه متوازن و امنیت ملی مورد توجه قرار گرفته است. بنابر اصل نوزدهم قانون اساسی و چهل و هشتمقانون اساسی ، دوره چشم انداز بند 14 در ماده 75 قانون برنامه چهارم توسعه، و بخش پنجم همان قانون ماده119 بر تمرکززدایی و توجه به مناطق مدنظر قرار گرفته است. 2) بیکاری یکی ار مهمترین متغیرهایتاثیرگذار بر قاچاق کالا و ارز می باشد که در آمار بیکاری در برخی از مناطق مرزی بالای 10 درصد می باشد.3) میزان سرمایه گذاری در مناطق مرزی به دلیل عدم امنیت در حدی پایین است به طوری که گاهی اوقاتسرمایه گذاری خارجی در این مناطق وجود ندارد عدم سرمایه گذاری منجر به کاهش درآمد و معیشت درمناطق مرزی می شود. 4) در مناطق شهری و روستای مرزی ایران افزایش میزان درآمد با رشد هزینه هاهمخوانی ندارد به این صورت که رشد هزینه ها بیشتر از رشد درآمد می باشد و بیشتر ساکنین برای حل اینمشکل درآمدهای غیر رسمی از جمله قاچاق روی می آورند.