بررسی نماد در حکایت موش در انبار

نماد یکی از برجسته ترین انواع صور خیال است. ادبیات ایران سرشاراز رمز و نشانه است. رمز یا نماد در بین تمامی گونه های ادبی، بخصوص درادبیات عرفانی ریشهای عمیق دوانده است.مثنوی معنوی علاوه بر زیباییبلاغی که دارد ، دارای نماد ها و تمثیلات رمزی است که مولانا ار آن برایرسیدن به هدف منعالش یهره برده است. هدفی که تامین سعادت بشری درپناه نگرش و تفکر و عرفان اوست نگارندگان در این مقال بر آنند تا بانمایاندن رمز و جایگاه آن در متون عرفانی به ویژه حکایت موش در انبار ازکتاب سترگ مثنوی معنوی و ضمن تعریف رمز و عناصر رمزی در این قصهو گریزی به شیوه قصه پردازی مولانا در مثنوی معنوی و تعریفی از حکایتبه این نتیجه نائل آمدند که هر کدام از عناصر این داستان بررسی واقعیتیتحت عنوان نفس مطمئنه و نفس اماره است که در این پژوهش به ذکرجزییات آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

مثنوی معنوی ، نماد ، رمز ، سمبلیسم ، نماد عرفانی