اثر بخشی آموزش گروهی تفکر انتقادی بر خودکارآمدی اجتماعی و باورهای معرفت شناختی

این پژوهش به منظور اثربخشی آموزش گروهی تفکرانتقادی بر خودکارآمدی اجتماعیو باورهای معرفت شناختی دانشجویان پیام نور بروجن انجام پذیرفته است. این پژوهش از نوعآزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزارهای پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی گادیانو و باورهای معرفت شناختی شومر و پروتکل آموزش تفکر انتقادیبراساس دیدگاه هایپل ، فیشر و مایرز در قالب شش جلسه آموزش دو ساعته بود؛ به اینمنظور تعداد 30 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور بروجن با روش نمونه گیری تصادفی خوشه-ای مرحله ای انتخاب و در مرحله بعد به تصادف به گروه های آزمایش و کنترل اختصاص یافتند.برای توصیف داده ها و تحلیل فرضیه های پژوهش از شاخص های آمار توصیفی و روش آماریتحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان میدهد که آموزش تفکرانتقادیباعث بهبود باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی اجتماعی گردیده است (F=50/518،p<0/001, F=12/496, p<0/001). این مطالعه اهمیت روش آموزش تفکرانتقادی را درافزایش باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی اجتماعی دانشجویان نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش تفکرانتقادی ، خودکارآمدی اجتماعی ، باورهای معرفت شناختی ، دانشجویان