رابطه ی تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاریمادران دارای فرزند کمتوان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. تمامی مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی شهر رشت در سال 1393-1394 جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس 150 مادر انتخاب شدند و به پرسشنامهی تابآوری کونور و دیویدسون، پرسشنامهی حمایت اجتماعی ادراکشده زیمن و همکاران و پرسشنامهی سازگاری بل پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش همزمان استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده با سازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیوننشان داد که 24 درصد از کل واریانس سازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی به وسیله متغیرهای تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده پیشبینی میشود و حمایت اجتماعی ادراکشده نسبت به تابآوری، سهم بیشتری در پیشبینی سازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی داشت. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که نداشتن تابآوری و عدم حمایتهای اجتماعی ادراکشده از عوامل مهم در بروز ناسازگاری مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی است.

کلیدواژه ها:

تابآوری ، حمایت اجتماعی ادراکشده ، سازگاری ، کمتوانی ذهنی