بررسی پراکنش نسبی قارچ Polymyxa betae Keskin با استفاده از روش های میکروسکوپی و مولکولی و امکان انتقال آن از طریق علف های هرز مهم مزارع چغندرقند استان های خراسان رضوی و شمالی

جنس Polymyxa ، تاکسونی از شاخه Plasmodiophoromycota و سلسله Protozoa است. این قارچ یک پارازیت اجباری – داخل سلولی ریشه گیاهان آوندی می باشد. تاکنون دو گونه P.graminis و P.betae ازاین قارچ شناسایی شده است که ناقل بیماری های مخربی در چغندرقند و تیره غلات هستند. به منظور بررسی پراکنش مزارع آلوده به P.betae در استان های خراسان رضوی و شمالی از خاک 39 مزرعه چغندرقند نمونه برداری شد. سپس در خاک های جمع آوری شده بذر چغندر قند رقم IC کاشته شد و پس از 5 الی 7 هفته، گیاهان از خاک خارج گردیدند و با استفاده از ، روش میکروسکوپی و روش مولکولی PCR Nested میزان آلودگی گیاهان چغندرقند در مزارع مختلف به P.betae ارزیابی شد. نتایج نشان داد قارچ فوق در 59 درصد از نمونه های ریشه ، به روش میکروسکوپی و در 75/3 درصد نمونه های ریشه به روش مولکولی ردیابی شد. با کاشت 17 گونه بذر علف های هرز غالب مزارع چغندرقند و گندم در خاک های آلوده به P.betae ، امکان میزبانی این گونه ها به کمک دو روش میکروسکوپی و مولکولی در دو استان فوق بررسی شد. از بین این علف های هرز ، گونه های سلمه تره (Chenopodium album)، تاج خروس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus) تاج خروس سبز (A. viridis) ، خرفه (Portulaca oleraceae) و پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis) می توانند میزبان این قارچ باشند، و علف های هرز سلمه تره و پیچک صحرایی، به عنوان گیاهان آلترناتیو این قارچ در مزارع چغندرقند، معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

، Re-transmission Nested PCR Polymyxa betae ، علف های هرز غالب مزارع چغندرقند