ارزیابی مقاومت ایجاد شده توسط قارچ های مایکوریزی آربوسکولار(AMF) علیه نماتد ریشه گرهی (Meloidogyne javanica) در گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.)

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 447

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPP-27-3_003

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396

چکیده مقاله:

در این تحقیق تاثیر همزیستی دو گونه Glomus mosseae وGlomus intraradices از قارچ های مایکوریزی آربوسکولار بر بیماری نماتدی گره ریشه با عامل Meloidogyne javanica در گیاه گوجه فرنگی مورد بررسی قرار گرفت و در تیمارهای مختلف، اثرات ناشی از برهم کنش این دو میکروارگانیزم، برشاخص های رشدی گیاه ، شاخص های بیماری نماتدی و شاخص های توسعه مایکوریزی ارزیابی شدند. آزمایش ها در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شدند و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن و در سطح احتمال 5% انجام شد. در مورد شاخص های رشدی، وزن تر و خشک اندام های هوایی و ریشه بررسی شدند که افزایش در وزن اندام های هوایی در تیمارهای حاوی مایکوریز و افزایش در وزن ریشه در تیمارهای نماتدی مشاهده گردید، که این تغییرات می تواند ناشی از تحریک رشد گیاه و نیز القای مقاومت علیه نماتد توسط قارچ و نیز افزایش حجم ریشه به دلیل تولید گال باشد، در زمینه شاخص های رشدی گیاه تیمارهای حاوی گونه G. mosseae نسبت به تیمارهای حاویG. intraradices افزایش معنی داری در زمینه وزن اندامهای هوایی و کاهش معنی داری در زمینه وزن ریشه نشان می دهند که می تواند ناشی از نقش موثرتر گونه G. mosseae در تحریک رشد گیاه و القای مقاومت علیه نماتد باشد. در مورد شاخص های بیماری نماتدی تیمارهای حاوی قارچ مایکوریز کاهش معنی داری را نسبت به تیمار نماتد نشان می دهند که نشان دهنده کاهش حمله و جلوگیری از تولید مثل نماتد است و در مجموع ایجاد مقاومت به بیماری توسط دو گونه قارچی را اثبات می کند اما مقایسه این شاخص ها بین دو گونه قارچی نشان می دهد که گونه G. mosseae نقش موثرتری در کنترل بیماری ایفا می کند. درمورد شاخص فراوانی مایکوریزی تفاوت معنی داری بین تیمارهای مختلف مشاهده نمی شود که نشان می دهد نماتد گرهی ریشه تاثیر منفی بر روی این شاخص نمی گذارد و مانع از توسعه مایکوریزی نمی گردد. درمورد شاخص تراکم مایکوریزایی مشاهده می کنیم که بین دو تیمار G.mosseae و G.intraradices تفاوت معنی داری وجود دارد و گونه G.mosseae دارای توانایی کلنیزاسیون بالاتری در رقم گوجه فرنگی موردآزمایش می باشد و می توانیم نتیجه گیری کنیم که توانایی پایین گونه G.intraradices در کنترل سایر شاخص-های نماتدی نیز ناشی از پایین بودن درصد کلونیزاسیون است. در مجموع نتایج این آزمایش نشان دهنده اینست که می توانیم از قارچهای مایکوریزی آربوسکولار به عنوان یک عامل کنترل زیستی در مهار بیماری نماتدی گره ریشه و نیز جهت افزایش عملکرد گیاه گوجه فرنگی استفاده کنیم.

کلیدواژه ها:

قارچ های مایکوریزی آربوسکولار ، نماتد ریشه گرهی ، گوجه فرنگی ، مقاومت

نویسندگان

مرتضی قربانی

دانشجوی سابق دکتری گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد و استادیار گروه گیاهپزشکی دانشگاه زابل

حمید روحانی

استاد گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

عصمت مهدیخانی مقدم

دانشیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

یونس رضایی دانش

استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه