فقه سیاسی و دموکراسی

فقه سیاسی به عنوان فربه ترین دانش سیاسی شیعه درصدد است احکام جزیی و هنجاری در حوزه مسایل مربوط به نسبت فرد و دولت را ارایه نماید. در نسبت سنجی فقه سیاسی و دموکراسی دو مسیله حایز اهمیت است: تنوع دیدگاه ها در فقه سیاسی شیعه، و مرتبه ای بودن مفهوم دموکراسی. در حالی که فقه سیاسی از دیدگاه حداقلی ها بی اعتبار است، حداکثری ها از آن انتظار حداکثری در پاسخ به مسایل مربوطه را دارند. بر اساس نظریه همروی، اما، فقه سیاسی هم اعتبار دارد، هم محدودیت. فربه شدن فقه سیاسی در طول تاریخ با زوال فلسفه سیاسی اسلامی نسبت مستقیم دارد. به نظر می رسد در فقه ظرفیت هایی وجود دارد که می تواند شاخص های برخی مفاهیم مدرن را به میزانی بربتابد.

کلیدواژه ها:

فقه سیاسی ، اندیشه سیاسی ، دموکراسی ، رویکرد حداکثری ، رویکرد حداقلی ، نظریه همروی